In 2014 deed ik een 365 fotochallenge met hartjes, #365letsspreadsomlove. 2015 ging voorbij zonder 365 dagen fotoproject maar ik deed in december op Instagram wel mee met de photochallenge #instadvent. Een nieuwe voor januari was gelanceerd maar ik besloot het anders aan te pakken. Toevallig las ik over de app ‘Room for thought’, elke dag een foto op een willekeurig moment van de dag. Da’s een leuk idee maar daarvoor hoef ik echt geen nieuwe app op mijn al veel te overbeladen gsm te downloaden, dacht ik bij mezelf. En dus ruilde ik dus mijn oude fotochallenge in voor een nieuwe. Een 365 dagen project nog wel…
Wat doet Tartelette Maison om 12 uur ‘s middag? Momentopnames met als hashtags #hlzhi (het leven zoals het is) #1secondeveryday (1 seconde elke dag, spreekt voor zichzelf) en #tm12u (tartelettemaison om 12 uur, om het makkelijk te kunnen terugvinden.) begeleiden de foto’s. In mijn gsm stelde ik een alarm in dat elke dag om 11.55 uur ‘s middags afgaat (Zonder alarm zou dat moment trouwens voorbij zijn zonder dat ik het besef want een uurwerk draag ik niet en ik kijk zelden op de klok.) Om 12 uur, of toch zo dichtbij mogelijk, neem ik dan een foto van wat ik op dat eigenste moment aan het doen ben. Geen gefoefel, niks in scene gezet, het moment zoals het is. Geen koffiekopjes die perfect bij elkaar en/of bij het tafellaken passen bijvoorbeeld, allez ge snapt het wel hé. De wereld zit daar niet op te wachten maar ik denk dat het – voor mezelf – achteraf wel een leuke tijdschaal is om op terug te kijken.
Je moet dit dus niet doen als je kickt op likes want fotogeniek of interessant zijn die foto’s niet altijd. Hier zit dus de tweede uitdaging in verscholen. Echt de foto posten van de bezigheid zelf en niet iets waarvan je (op een later tijdstip) een veel mooiere foto kan maken. Na een paar weken praktijk blijkt dat exact 12 uur niet altijd haalbaar is, de foto direct posten om meerdere redenen (je bent bezig, je hebt geen internet,…) ook niet én dat uitdaging 2 dan op de loer ligt.
Week 1 en week 2 zagen er zo uit…
Tot zover de nieuwe challenge maar toch nog even dit…
Ik hou van mooie foto’s, documenteer mijn blogposts heel persoonlijk en dit natuurlijk liefst zo mooi mogelijk. Daar is niks mis mee, het is nog altijd wat het is, maar niet altijd even makkelijk. Neem nu bijvoorbeeld foto’s van voeding. Ik weet dat de echte – grote – foodblogs overdag eten koken om in de beste omstandigheden foto’s te kunnen maken. Het opeten doen ze niet eens altijd. Ah nee want het is koud, verschraald, uitgelopen door de warmte van de lampen etc. máár hun foto’s zijn wél de max! Ik (en jij?) wil zo’n foto’s ook wel maar om er dan speciaal voor te gaan koken is voor mij een stap te ver.
Als het om een hoofdgerecht gaat bijvoorbeeld neem ik mijn foto’s ‘s net voor het avondeten. Op mijn aanrecht want daar heb ik het meeste licht. Kunstlicht. Met wat vuile potten en pannen als achtergrond. Af en toe heb ik nog tijd om er een handdoek of tafelkleed onder te draperen. Snel, snel want ik wil het toch ook graag warm serveren. Soms lukt dat, de foto bedoel ik dan hé, maar evenveel keren niet. Frustrerend.
Gek word werd ik daar van hé dus heb ik me voorgenomen om me niet meer te laten (mis)leiden door al die perfecte monsterblogs en Instagramaccounts. Je voelt het trouwens in de lucht dat er algemeen ruimte is voor verandering. Ruimte voor het leven zoals het écht is, net zoals we in de beginjaren blogden. Misschien kunnen we beginnen met ruimte scheppen om er tenminste over na te denken!?
Wijsheid bestaat uit weten wanneer je de perfectie moet vermijden. A. Horowitz
Oh leukleukleuk!!! Jij doet ook een foto 365 project, maar dan weer anders! Ziet er goed uit! Ik begrijp je wel met die mooie foto’s, vooral van food, maar ik eet het liever op dat dan het er perfect opstaat, dan maar wat minder perfect, dat is ook goed. Gewoon zoals het is. Maar dat neemt niet weg dat ik toch wel probeer een zo’n mooi mogelijke foto te maken. Dat is dan weer de uitdaging. Is bij jou je vogelvoer gaan uitlopen? Hihi! Ik had voordat het ging vriezen ook een keer vetbollen met groene sprieten, heb ik dan weer geen foto van gemaakt, jammer. Succes!!
Uiteraard. Ik probeer ook een zo mooi mogelijke foto te maken. Normaal als je graag foto’s maakt hé. 🙂
Ik doe een beetje mee, met een beetje reclame voor jou 🙂
Op mijn blog te zien…
Oh tof, bedankt.
Oh, dat vind ik een mooie challenge.
Met een mooie titel ; het is zoals het is.
Voor mij is het ook altijd zoeken wat betreft foto’s. Het gaat om een sfeer, maar uiteindelijk probeer ik toch altijd een mooi plaatje te arrangeren.
leuk idee
mooi idee!
Wat een leuk idee! Ik ben niet zo goed met foto’s van gewone dingen, maar ik vind dat soort foto’s wel vele malen leuker dan die overgestyleerde plaatjes en ik kijk altijd met heel veel plezier naar instagramfoto’s van mensen die dat wel in de vingers hebben.
Ik ga jouw foto’s zeker in de gaten houden en misschien laat ik me wel inspireren 😉
Ik kijk ook met plezier naar die gestylde plaatjes hoor maar raak tegelijk soms toch gefrustreerd.
Voor mij is het verhaal in een blogpost het belangrijkste. Daar hoeft geen ‘professionele’ foto bij. Gewoon, het leven zoals het is, dat is toch het allerleukste (en ook het meest herkenbare).
Een heel jaar een fotodagboek bijhouden met wat je elke dag deed om 12 uur ‘s middags vind ik een super-idee!