Figuurlijk, ja. Letterlijk, nee. Sinds verleden weekend weet ik dat ik opeens allergisch ben voor appel. Tenminste toch al zeker aan warme appel. Ik wil de rauwe versie niet eens meer uitproberen. Op kerstdag had ik appelmoes met cranberry’s gemaakt voor bij het gestoofd konijn. Tijdens de maaltijd kreeg ik een rode en jeukende neus. Ik sloeg er niet al te veel acht op want het gebeurt nogal wel eens. Toen we twee dagen later de overschot opaten kreeg ik, na een paar happen, niet alleen een rode en jeukende neus maar ook knalrode jeukende en prikkende handpalmen. Toen wist ik al hoe laat het was maar ik dacht dat het de cranberry’s waren. Het was zeer lang geleden dat ik die nog at. Zeker dat zij de boosdoener waren. Een pilletje en een half uurke later was alles vergeten. Toen de schoonfamilie zaterdag op bezoek was en we aan de appelbollen begonnen (het is al jaren een traditie om appelbollen en worstenbrood te eten als zij na nieuwjaar bij ons op bezoek komen) kreeg ik na een paar happen een prikkend gevoel rond mijn mond en op de duur over mijn hele gezicht plus dezelfde symptomen als de week voordien. Het waren dus de appels en niet de bessen. Gedaan met appelmoes en vooral gedaan met die heerlijk vers gebakken appelflappen die ik van de bakker in Holland altijd meebreng. Dju toch!
Zoon is er vorig weekend achtergekomen dat hij een allergie heeft ontwikkeld voor Cava en Champagne. Dat is pakken erger dan voor een appel me dunkt. Kleinzoon is een paar weken terug dan weer getest omdat hij erge eczeem had op armen en benen (zoon heeft dit trouwens ook al van kleins af) en blijkt allergisch te zijn voor koemelk en eiwitten. We proberen hem nu aan sojamelk te laten wennen, al dat loopt niet echt vlot. Maar, we volharden.
Weet je, zo lang we niet allergisch worden voor elkaar valt dat allemaal wel op te lossen hé.
