Eerst de Sint, dan pas klaaskoeken…

‘t Is elk jaar hetzelfde lieke, bijna Kerst en dan moet ik nog over het bezoek van de Sint schrijven. Dit jaar verliep dat anders dan anders.

Ik had het al eerder verwacht, vragen over de Sint. Een paar weken geleden was het zover. Toen had ik tijdens het naar huis rijden na schooltijd een conversatie met onze 8,5 jarige kleinzoon. Ik moest enigzins op mijn woorden letten omdat zijn 2 jongere zusjes naast hem zaten:

Hij: Omaaaa, in mijn klas zeggen ze dat Sinterklaas dood is. Dat is niet waar hé?

Ik: Goh jongen, daar heb ik nog niet over gelezen in de krant.

Hij: Ja, en jij leest elke morgen de krant hé oma!?

Ik: Ja, helemaal!

Hij: En ze zeggen dat dat mensen zijn die zich verkleed hebben! Dat kan toch niet?

Ik: Hulpsinten zijn er overal hé. In de supermarkt enzo. Sinterklaas kan niet alles alleen doen, die zit nu nog in Spanje.

Hij : En weet je wat ze ook zeggen? Dat het mama’s en papa’s zijn die het speelgoed kopen. Maar dat kan toch niet hé, dat is toch veel te duur!? Dan is al hun geld toch op?

Ik: Ik heb er in elk geval nog niks over gelezen. Schakel meteen over op ander onderwerp.

Die dag vond ik het verstandig om de ouders in te lichten over zijn twijfels. Aan hen had hij nog niks gezegd maar ‘t was naar mijn mening niet mijn taak om hem ‘het geheim’ te verklappen. Omdat verdere vragen of opmerkingen wegbleven schoof ons gesprek wat naar de achtergrond in mijn geheugen.

Dit jaar verliep ons Sinterklaasfeest sowieso helemaal anders dan gebruikelijk. Waar normaal alle kleinkinderen tegelijk bij ons blijven slapen voor één groot feest moesten we nu vrede nemen met 2 kleinere versies. De nieuwe gezinssituatie van zoon en ex-schoondochter maakt het een pak moeilijker om iedereen op hetzelfde moment bij elkaar te krijgen. Geen gezamenlijk ontbijt en – door een fysiek mankement  – ook geen vers gebakken klaaskoeken op tafel…

Drie weken geleden kwam Sinterklaas voor de 3 oudsten. Op zaterdag knutselden ze het één en ander in mekaar. Grote broer was even enthousiast als zijn zusjes. Wilde ook wel een tekening maken voor zijn schoen én het naamplaatje erbij (dat de zusjes per se wilden maken ‘want dat moet zo’) was ook geen probleem. Toen het zover was om bij de schouw te zingen zag ik niet de minste aarzeling in zijn stem of ogen dus ik wist niet beter of hij geloofde het allemaal nog. Wanneer ik opperde dat de Sint misschien niet zou brengen wat ze wilden omdat ze dit jaar bij ons geen brief of knipsels hadden achtergelaten was zijn antwoord: “Goh dat is niet erg oma dan is het een verrassing, dat is ook ne keer leuk.” Op dat moment had eigenlijk mijn euro moeten vallen.

Nadat we ze in bed hadden gelegd zaten we nog wat te keuvelen met zoon en zijn vriendin en werd het snel duidelijk dat papa onlangs toch dat ‘ernstig’ gesprek met hem had gehad over Sinterklaas. Hij had opa en mij dus gewoon in de maling genomen. Een geboren acteur, die kleinzoon van ons én weer een stap dichter bij het groot worden. Vanaf volgend jaar is hij ten huize Tartelette Maison een handlanger van Sint en Piet en daar kijk ik eigenlijk ook wel naar uit.

‘s Avonds schoen zetten, liedjes zingen en ‘s morgens voor dag en dauw oma en opa wakker maken. Jajien presteerde het om al om 5.45u van zich te laten horen. ‘Nog midden in de nacht!’ riep ik zodat ze toch nog een uurtje zoet was en broer en zus liet slapen. Het was die zondag héél vroeg dag maar dat hoort ook bij het Sintweekend hé. En kinderchampagne!

Het weekend nadien was het zover voor de 2 jongsten. Poppe wilde al om 6 uur gaan slapen. ‘Dan komt de Sint snel’ was zijn redenering. Ook zij waren ‘s morgens al heel vroeg wakker. Het sein dat de kleinkindjes, die in de kamer naast de onze slapen, mogen opstaan is wanneer ik vanuit mijn bed luidop ‘knibbel knabbel knuisje, wie knabbelt er aan mijn huisje’ zeg. Als een speer vliegen ze dan ons bed op. Heerlijk! Manlief doet dan net of hij nog slaapt maar daar weten de kindjes wel raad op. Ze knijpen zijn neus dicht, trekken aan zijn oren of, in het slechtste geval, kittelen aan zijn tenen. Dan springt hij gegarandeerd meteen uit bed.

Wel speelgoed en mandarijnen maar, oepsie, geen speculaas en geen marsepein te zien die oma en opa anders wel krijgen van de Sint. Hun visie daarop was simpel: Oma was wél braaf geweest maar opa niet. Geen snoep dus door opa zijn schuld. ‘t Zijn slimmeriken. Hoe zeggen ze dat? Je bijt niet in de hand die je voedt. Hahaha, groot gelijk. Gelukkig voor opa lag er wel snoep op de kast in de keuken, vlakbij onze foto. Duidelijk voor ons allebei. Opa had trouwens een koekje van eigen deeg gekregen want is hij niet altijd diegene die de kindjes fopt!? God straft meteen hé maar de Sint precies ook, al is hij blijkbaar iets minder streng.

Toen Sinterklaas op bezoek kwam stonden ze niet op tafel maar je kan ze eender wanneer maken/eten. De kinderen wilden ze vorig weekend graag zelf maken. Ook dat kan. Heel kindvriendelijk dit recept. Het recept voor vegan klaaskoeken postte ik eerder maar de volledig plantaardige glutenvrije (en lactosevrij) klaaskoeken blijkbaar nog niet op mijn blog. Bij deze:

1kg glutenvrije bloem
80g verse gist (of 30 gr droge)
600ml lauwe sojamelk en 4sl lauw water (voor gist)
100g (en 4 el voor de gist) suiker 
100g plantaardige boter
1 kl zout

enkele el sojamelk voor het doreren

Bereiding

Los de gist op in het lauwe water en 4 el suiker. Laat een 10-tal minuutjes staan tot het welt en schuimig is.

Maak een kuiltje in de bloem, strooi zout op de randen, en giet er de opgeloste gist in en begin vanaf het midden te mengen.

Warm sojamelk, boter en suiker op tot lauw en voeg toe aan bloem-gistmengsel.

Het deeg is redelijk lopend van consistentie maar dit is normaal. 

Dek het deeg af en laat een half uur rijzen in de oven op 40 à 50 °c.

Kneed het deeg nogmaals, maak bollen (of in ons geval strikken) en schuif weer afgedekt in de oven om te rijzen.

Haal het deeg uit de oven en zet die nu op 160°.

Plaats een kommetje met water onderaan in de oven en bak de koeken ongeveer 20 à 30 minuten af.

Strijk er na ongeveer 10 minuten met een penseel sojamelk over voor een bruine kleur.

Leg de koeken op een rooster om af te koelen.

Nota: Ik heb altijd zelf samengestelde glutenvrije bloem in huis die na het bakken qua smaak niet moet onderdoen voor gewone bloem. Het bestaat uit: 1020gr witte rijstbloem, 330 gr aardappelzetmeel, 135 gr tapiocameel.

Klik hier voor het recept van de GEWONE VEGAN VERSIE.