Er zat een kikker in mijn sla,
hoe had ik dat kunnen weten?
Ik hoorde ‘n heel harde kwaak,
‘k had in een kikkerbil gebeten!
‘Wat ben jij voor ‘n idioot?’, riep de
boze kikker schril.
Hij sprong van de sla terug in de sloot,
midden in de kikkerdril.
(Uit: De verschrikkelijke ijstaart, Daphne Deckers)
Soms moet je erg inventief zijn om je kind bepaalde dingen te laten eten. Woensdagavond bijvoorbeeld had ik soep van wortel en paprika gemaakt. Bij kleindochter ging die vlotjes binnen, maar ja die eet ook alles. Bij kleinzoon zag ik de nodige twijfel ‘Oranje is toch tomaten, oma!?’ maar er gingen toch wel enkele druppels soep van zijn lepel naar zijn mond. Pas nadat ik er mooie-ogen-soep had van gemaakt (Is dat waar papa?) at hij zijn bord leeg. Na elke volle lepel kwam uiteraard de vraag of hij al mooie ogen had.
Nog een methode om ‘t je moeilijke eterke makkelijk(er) te maken is het boek ‘De verschikkelijke ijstaart en andere versjes uit de keuken‘ van Daphne Deckers. Het is veel meer dan een vrolijke gedichtenbundel over eten. Het boek is doorspekt met makkelijke receptjes (waarvan vele op kindermaat), prachtige tekeningen van Wilbert van der Steen en de versjes lezen vlot. Ideaal voorleesvoer! Broodje gezond is ziek, Een eitje is de kluts kwijt, het wilde tartaartje… ‘t zijn een paar titels die de vrolijkheid van het boek illustreren. Als je je niet stoort aan de Nederlandse woordkeuze is dit een topper om in huis te hebben. Helaas zal ik de meeste recepten voor ik ze kan gebruiken eerst grondig moeten herschrijven maar dat lijkt me wel een leuke uitdaging. De ‘fijne sla met honing en nootjes (sla, mozzarella, pecannootjes, croutons, dressing met honing) die bij het kikkerversje hierboven hoort is al makkelijk te doen: gewoon de kaas vervangen door kip, de croutons maken van eigen allergievrij brood en klaar.
