Ik stuur graag snail mail, posten op de ‘ouderwetse’ manier. Zomaar, om te laten weten dat je aan iemand denkt, voor een verjaardag, iemand die ziek is, omdat het kaartje dat je tegenkomt in de winkel net bij die ene persoon past, Kerst- en Nieuwjaarswensen… ‘t Gaat hier allemaal de deur uit in een envelop, dikwijls met bijpassende postzegel.
Morgen schrijf ik eindelijk mijn kerstkaarten. Ik ben er nog nooit zo laat aan begonnen maar bon, ‘t is een geval van airkracht. Sommige zijn gekocht, andere zelfgemaakt én ik ga er dit jaar ook een paar uit het Flow winterboek (dat ik absoluut wilde hebben) versturen. A real treat hoor, dat boek!
En zelf post in mijn brievenbus vinden? Oh yeay, I like! De brievenbus is naar mening zo’n beetje als het leven zelf, elke dag een verrassing! Ja, er zitten al eens mindere dingen tussen (that’s life isn’t it) zoals wanneer de belastingen naar jaarlijkse gewoonte je adres weer zijn tegengekomen of de maandelijkse rekeningen in de bus vallen maar evengoed haal je er toffe en soms onverwachte enveloppen uit. Zo kreeg ik onlangs nog een opkikkertje toegestuurd van een lieve vriendin. Kijk, dat werkt dus veel beter dan een mailtje hé want die computer blijft op mindere momenten toch veelal dagen toe. Jep, voor een portie snail mail heb ik de dagelijkse ‘trip’ naar mijn brievenbus graag over, wat voor weer het buiten ook is. Neeje, natuurlijk is onze oprit geen honderden meters lang maar ‘k ben wel een enorme kouschijter ziede. Niks heerlijker om nadien aan mijn bureau (met zicht op een lekker warm haardvuur), kopje koffie bij de hand, de post door te nemen…
… ja, da’s genieten!
inderdaad! leve post!!!