The good: De allerbeste ijstaart (met een bodem van meringue) die ik in jaren at.
The bad: Dát tegelijk serveren met de slechtste koffie ooit is een kunst. Ik zag het al toen de lange koperen koffiepot, jaja, boven mijn tas hing… wat er uit kwam was doorschijnend. En inderdaad, zoals ik vreesde, de koffie leek meer op een tas thee waar het zakje wat lang in was blijven hangen. Krijg ik écht niet binnen hé.
Wat ik over ’the ugly’ te vertellen heb? Moet ik niet ver zoeken… het interieur én het bestek! De tijd was er op dat gebied decennia lang blijven stilstaan.
Gelukkig verschillen smaken van mens tot mens.
