Traditioneel houden we ons eerste kerstfeestje van het jaar bij onze vrienden in Brugge. We gaan er een weekend logeren, we praten, eten, drinken en lachen. Hoe moest dat in 2020?
SAMEN. Vooral samen, dat had ik al bedacht. Het bracht in mijn gedachten een blogpost die ik eind 2010 schreef over mijn favoriete woord weer naar boven. Mijn idee daarover is tot op heden ongewijzigd. Some things never change.
Samen dus. Je kan blijven mokken omdat het feestje niet kan doorgaan of je kan er een oplossing voor zoeken. En een oplossing vonden we met gemak. Het werd geen weekend maar een dag. Half offline, half online. Ik had haar namelijk gevraagd om online te aperitieven. Elk met zelfgemaakte hapjes die we overdag in onze eigen keuken konden maken om ‘s avonds “samen” te consumeren. Gelukkig kon het doorgaan want een week eerder zat ik nog met een brace rond de duim en pols van mijn rechtse hand.
Zaterdagmorgen stuurde ik haar een selfie van mijn kooktenue; een leuk schort – die ik enkele jaren geleden van haar kreeg – had ik over mijn pyjama aan. Het lijkt wel een beetje Nana in Tirol. Hahaha. Om één of andere reden associeer ik dit schort enkel met kerst en zal ik het dan ook alleen die periode dragen om te koken. Raar hé.
Enfin, zij stuurde eentje terug van een soortgelijke outfit want ze stond ook te koken in haar pyjama. Hahaha, great minds think alike. Het koken kon beginnen. Terwijl ik de hele dag in de weer was klonk op de achtergrond kerstmuziek.
Ik bedacht enkele plantaardige amuses. Die zou ik de man van vriendin niet moeten presenteren. Maar kijk, dat probleem stelde zich nu niet hé.
Lepelhapje: bodem van een gebakken appelschijfje met daarop een crème van knolselder, gebakken knolselderblokjes en geroosterde hazelnoot.
Dezelfde ingrediënten gingen in een glaasje: onderaan gebakken appelblokjes, erboven de knolseldercrème (gekookte knolselder opgewerkt met een lepel (plantaardige) boter, scheutje room, peper, zout, nootmuskaat) en gebakken knolselderblokjes. Nog een toefje crème, nootjes en een blaadje platte peterselie als afwerking.
De volgende amuse heeft een in de pan gebakken koekje van pastinaakpuree (aardappel, pastinaak, lenteui, peterselie) als bodem. Daarboven een crème van avocado (mayonaise, avocado, citroen, peper, zout in blender), homemade chips van rode biet (gekochte kan ook natuurlijk) en preischeuten.
De rest van de avocadocrème werd gebruikt als dip voor selderstengels en huisgemaakte broodstengels. Dit recept voor stokbrood zonder kneden is hiervoor geschikt. Na het rijzen het deeg in 16 gelijke stukken verdelen (ongeveer 25 gram), rollen tot stengels en afbakken zoals het stokbrood. ongeveer 15 minuten zou moeten volstaan. Het potje op de foto komt al jaren op tafel als we aperitieven. Ik kocht het ooit in de kringwinkel en pimpte het met porseleinstift.
Nog een extra dip: houmous van geroosterde biet en tijm.
Er lagen ook nog enkele vegetarische aperitiefhapjes: pralines van geitenkaas (zacht geitenkaas mengen met peper en zest van appelsien. Kaas rond een groene olijf met knoflook rollen en wentelen in gehakte nootjes (geroosterde pistachenoten en sesamzaad). Verder had ik nog vegetarische gehaktballetjes (vegetarisch gehakt gemengd met geraspte pastinaak, ei en nadien gerold in een mengeling van gemalen hazelnoten en paneermeel. Bakken in de pan.) Lekker met de dipsausjes of met mosterd.
Tegen 17u stond onze salontafel vol hapjes. Eerst zouden we skypen maar dat gaf wat problemen met de klank. Om een lang verhaal kort te houden, het werd whatsapperitieven. Aan de overkant van de tafel “zaten” zij, weliswaar op een kleiner scherm dan voorzien maar we lieten dat niet aan ons hart komen.
We stelden om beurt onze amuses voor en klonken met onze glazen tegen de camera. We hebben gegeten, gedronken, gepraat en gelachen net zoals elk jaar. Het enige verschil was dat we elk in ons eigen kot zaten. Afsluiten deden we om half 1 ‘s nachts. Laat ons zeggen dat ons kerstfeestje meer dan geslaagd was. Ik kan het eenieder aanraden!
