Culinair feesten…

Het etentje is ondertussen al bijna twee weken geleden en de recepten staan nog altijd niet op de blog. Shame on me! Andere dingen die dringender waren om te doen, onderwerpen om over te schrijven, geen tijd, bla bla bla… Allez ja, ge kent het wel hé. Typisch voor bloggers, en tijd  dat is iets wat we allemaal wel eens tekort komen af en toe.

Nu geen uitstel meer dacht ik vanmorgen bij mezelf, ook al zijn er ondertussen weer al veel zaken waarover ik liever eerst iets zou willen schrijven. Ik begon begot al reclamaties te krijgen van mensen die vroegen waar nu eigenlijk die recepten bleven.

De gerechten waren zó’n succes dat ik mijn lezers aanraad om ze eventueel tegen of met de feestdagen ook eens te (laten)  maken. Mijn nichtje en haar man zijn geen vegetariërs maar misten het vlees niet. Mijn menu was een vrije interpretatie op de Italiaanse keuken waar zij zo dol op zijn.

Eerst aten we een courgettekokossoepje met koriander, rode ui en preikiemen. Een recept uit het boek Kyra’s kitchen.

Fruit 1 grote snuif komijnzaadjes aan in wat kokosolie tot je ze begint te ruiken.

Voeg 75 gr witte ui en 300 gr courgettes toe en fruit aan.

Voeg 10 peperkorrels en 500 ml water toe.

Breng aan de kook en laat 10 minuten met gesloten deksel zachtjes doorkoken.

Voeg 15 gr kokosroom , 3 gr zeezout, 2 snuffen kardemom, 1 snuf gemalen komijn toe.

Mix tot een romig geheel.

Dien op met wat fijngesneden rode ui, koriander en preikiemen.

Het voorgerecht, een hele mondvol, is op basis van een recept van de groentenkok Frank Fol. Ik haalde het uit Feesten is gezond 2, een prachtig boek dat ik een tijdje terug op de kop tikte in de kringwinkel.

Carpaccio van in olijfolie gekonfijte gele paprika, broodkorstjes met citroenschil, chips van look, vegan kaas, citroentijm en raketsla. Onder het mom ‘klein maar fijn’ worden voor 4 personen maar 1 à 2 paprika’s gebruikt.  Tja, dat steek ik in mijn holle tand en ‘k wilde zeker mijn gasten niet met honger van tafel laten gaan. Zodoende verdubbelde ik de hoeveelheid van alle ingrediënten. Perfect om als voorgerecht te dienen, niet te veel, niet te weinig.

Snij de kanten van 4 gele paprika’s  (=  16stuks) en haal de pitjes eruit.

Gril de zaadjes lichtbruin en bewaar ze.

Schil enkele knoflookteentjes en maak er dunne schijfjes van.

Fruit de lookchips in olie op max 140°c.

Ontvet op keukenpapier en kruid lichtjes met zeezout.

Toast 2 sneetjes brood, rasp er wat citroenschil over en wrijf het brood goed in met de schil.

Snijd het brood in blokjes. (Ik bakte deze met wat boter nog even op in de pan.)

Zet de gewassen paprikarepen op een zacht vuurtje met stukjes lookafval, citroentijm, olijfolie,

een scheut water, peper en zout.

Dek af met een deksel en laat ongeveer een half uur op een laag pitje konfijten.

Laat afkoelen en pel de paprikastukken.

Schik op een bord met vegan kaas, raketsla, wat olijfolie uit de kookpot, zaadjes, croutons en lookchips.

Het hoofdgerecht, pompoenrisotto met vegan blauwe kaas en pompoen/gembersaus, naar een recept van chef Sjanie de Geus van hotel/restaurant De Watergeus in Noorden (Nl).

De parfait van anijs, een receptje dat ik ooit uit een Libelle scheurde maar niet vegan of veggie is. Ik veganizeerde het en voegde, met een Perroquet (Ricard met muntsiroop) in gedachten, aan het recept een extra smaakje toe. Voor het niet vegan recept volg je deze instructies.

Maak een vegan vanillecake.

Klop  3 dl Alpro Soja slagroom met een grote geut muntsiroop en 4 el  Ricard stijf.

Doe een beetje Alpro kookroom in een pannetje en warm op.

Voeg 1 zakje agar agar toe en roer tot het poeder helemaal opgelost is.

Laat afkoelen tot nog net vloeibaar.

Meng agar agar met de slagroom.

Snij de cake eventueel horizontaal door, leg terug in de springvorm.

Gebruik de cake als bodem en giet er het slagroommengsel op.

Laat minstens 4 uur opstijven in de ijskast.

Versier met een takje verse munt.

De overschot van de cake ging onderaan kleine glaasjes. Bovenop de rest van het slagroommengsel met nog een extra scheut muntsiroop. Voor alle veiligheid had ik voor het dessert ook een plan b voorzien. Bij het surfen was ik op internet namelijk her en der info tegengekomen waarin stond dat agar agar na een paar uur zijn stevigheid verliest. ‘k Heb er nog nooit problemen mee gehad maar voelde me toch niet helemaal gerust.  Nu, ‘t waren zorgen voor niks hoor. Ik liet speciaal 1 puntje 2 dagen in de koelkast overnachten om het resultaat te kunnen zien. De taart zag er nog net zo stevig uit dan toen ik ze pas maakte. En smaken deed ze net zo, hahaha.

Plan b was een zelfverzonnen kaastaart met chocolade en kastanje. Vegan natuurlijk. De basis is zoals deze cheesecake van de plantaardige keuken. Alleen voegde ik bij de koekjes nog gestoomde kastanjes (voorverpakt te koop in de winkel), gebruikte ik voor de vulling soja yoghurt met vanillesmaak ipv natuur en voegde ook een handvol chocoladebrokjes en gezoete kastanjepuree toe. Als topping kreeg de taart geen fruit maar een laag chocolade (pure chocolade smelten met een scheut sojaroom).

Ik vergat wel een schoon fotoke te nemen. Je zal me op mijn woord moeten geloven als ik zeg dat het lekker was. Het stuk dat overbleef heb ik ‘s maandag meegenomen naar mijn kinesiste, die zoals je al weet mijn ‘vuilbakje’ is en alle restjes van het zoet dat ik in het weekend maak aangeboden krijgt. Zij kan het beamen. Jullie zullen het met een bovenaanzicht van het dessertenbordje moeten doen…

De bloemetjes zijn Jeanninnekes, deze keer gemaakt van witte rijstmelkchocolade en donkere chocoladebrokjes.

‘t Was echt een heerlijke avond, euhm nacht. Tegen 4 uur ‘s morgens waren we weer goed bijgepraat. Zo lang blijven plakken doe je niet als het eten niet te vreten was hé!? 😉 We hebben zelfs plannen gemaakt om in het voorjaar met z’n vieren naar Parijs te gaan. Wat een super vooruitzicht weer! Dat wordt tegen die tijd wel wat opzoekwerk naar goede restaurantjes waar ik terecht kan. Tips altijd welkom!

Laten jullie iets weten als je één van deze gerechten hebt uitgeprobeerd!?