Tafelmanieren…

Daar zat ze dan. Aan tafel met hem, de grote kunstenaar. Zomaar tijdens het shoppen in Etten Leur. Ja ja, Van Gogh leeft! De expositie is al even voorbij maar hij zit er nog, al zie je aan de witte slijtagestrepen dat ook dit leven niet oneindig zal zijn. Knap hé!? Weet je, Van Gogh at geen vlees…

“Since visiting the abbatoirs of South of France I have stopped eating meat.” schreef hij in een brief aan zijn broer. Misschien was hij wel veganist, wie zal het zeggen hé. Hij zou vast en zeker ingeschreven hebben voor de Vegan Challenge die vandaag begint.
30 dagen plantaardig eten, een mooie uitdaging waaraan ik graag voor een tweede keer meedoe. Pfff makkelijk zat als veganist zie ik je denken maar dat denk je toch verkeerd hoor.
Ik ben namelijk een flexanist, zo leerde ik onlangs, dat is een veganist die af en toe een toegeving doet naar het vegetarisme. Uit noodzaak maar eigenlijk wil ik dat liever niet. Dat kan dus beter, vandaar mijn deelname aan de Vegan Challenge.
Thuis is er geen enkel probleem want daar is plantaardig koken en eten een makkie. Buitenshuis is wat anders. Het is niet altijd evident om als veganist de maaltijd gedaan te krijgen die je wenst. Heel soms uit onwil of onkunde van de restaurateur en soms omdat ik het zelf niet durf te vragen. ‘Goedendag, ik ben veganist en zou graag een maaltijd willen zonder dierlijke ingrediënten’ is een zin die ik me al goed eigen heb gemaakt dus daar ligt het probleem niet zozeer. Vragen of wat me willen/kunnen serveren echt geen producten bevat die ik niet eet, daar wel. Zit er eiwit in de sorbet die ze me als vegan voorschotelen? Of ei in de pasta? Boter en/of melk in de puree? 
De komende 30 dagen wil ik (proberen) om buitenshuis zonder uitzondering enkel 100% plantaardig voedsel voorgeschoteld te krijgen. Of ze me wat wijsmaken weet ik natuurlijk nooit. Nee, gewoon een beetje meer durf, daar doe ik het deze keer voor.