Om organisatorische redenen vierden wij Pasen paaseitjesraapdag niet met Pasen zelf. Het kwam ons goed uit dat we net nu met z’n allen samen kwamen. In moeilijke momenten heb je je familie rondom je nodig.
Best moe van de dag voordien was ik toch al heel vroeg opgestaan om voor het eten en taarten te zorgen. Tegen de middag moesten we wel een truc uithalen om de kindjes even uit huis te bannen zodat ik voor paashaas kon spelen. Alles, behalve de witte chocolade eieren voor de kleinsten, volledig plantaardig. In gekleurde plastiek eieren – die we elk jaar opnieuw gebruiken – gingen koekjes en kuikentjes van marsepein en chocolade (gekocht bij Albert Heijn) die verstopt werden in de tuin.
En ja, soms maakt de paashaas een vergissing en legt hij een chocolade ei pal in de zon…
Herken je het zelf gemaakte mandje uit de kringwinkel nog?
De kuikentjes dienden ook als versiering op de chocoladetaart. Ertussen lichte glazuur van rijstchocolade (ook beetje als versiering bovenop) en sojaslagroom. Rondom donkere van rijstmelk, pure chocolade, sojamelk, sojaboter, vanille en poedersuiker.
Van het glazuur was ik niet helemaal tevreden. Véél te zoet om al maar iets te zeggen. Daar moet dus nog aan gewerkt worden. De taart was wél heerlijk. Binnen twee weken hebben we weer een jarige en wil ik deze taart opnieuw maken. Het zal dan eerder een geveganiseerde versie zijn van een Sachtertorte of een Zwarte-Woudtaart. Of allebei. Recept van deze chocoladetaart volgt dus later.
Over de tweede taart die ik maakte zwijg ik liever helemaal. De bodem van volkorendeeg plakte aan de vorm en was vrij brokkelig maar goed van smaak, de vulling (sojamelk, maïzena, suiker, jam) niet wauw. Laat ons het houden op een foto van het deeg – klaar om uitgerold te worden – bij de vintage porseleinen taartvorm die ik ooit scoorde in de kringwinkel.
Ik was er tijdens het bakken blijkbaar niet helemaal met mijn gedachten bij maar dat verwonderde me niet. Vermoeidheid en de verwikkelingen van de laatste week zaten daar zeker voor iets tussen. Gelukkig was iedereen voldaan vóór de tweede taart aangesneden moest worden. De koude paaspasta, de chocoladetaart en de paaseieren hadden de buikjes goed gevuld.
Samen met het hele gezin hebben we genoten van een heerlijke middag in onze zonovergoten tuin. Een warm familiegevoel, dat is veel belangrijker dan een tegenvallende taart. Zelfs Marmontel wist dat in de jaren 1700 al…
Où peut-on être mieux qu’au sein de sa famille?
Een idee om te onthouden. Plastic eieren, met wat erin, om buiten te verstoppen en opnieuw en opnieuw en ……
Van tegenvallende taarten ken ik alles! 🙁 En helemaal waar… er gaat niets boven familie gezelligheid. En op je paasmandjes ben ik nog steeds verliefd! Toch echt knap hoe je die gepimpt hebt! Dikke pluim!
Ik heb ook weleens een tegenvallende taart, troost je, het kan niet altijd feest zijn op taartengebied, als het maar feest is in je hart.
Wat jammer van je 2de taart, maar wat je zegt het gaat om het familie gevoel :-).