Vrienden uitnodigen en voor hen koken is een plezante maar ook vermoeiende bezigheid. Mijn lichaam gaat daarom alleen akkoord met zulk een weekendplanning als ik kan beschikken over mijn commis. Ik snij, pruts en kook, hij staat naast me voor de opruim en de afwas. Een mooie takenverdeling waar heel wat koppels een voorbeeld aan zouden kunnen nemen merken wij als we sommige van onze vrienden horen klagen. Zonder hulp zou zo’n etentje organiseren veel te zwaar zijn en zou ik vast veel keren gefrustreerd geraken omdat ik wel wil maar niet kan. Gisteren is het in elk geval wel gelukt. Het eten lekker, de avond geslaagd. Voor de toestand in de keuken de morning after bestaat geen pil maar ik heb daar wel mijn man/commis voor die een tweede shift klopt. Sommigen noemen dat verwend, anderen liefde.
