Zondag gingen we op bezoek bij nonkel in het rusthuis. Toevallig was er een T-dansant in de cafetaria. Hij zat al aan een tafeltje te wachten. Ik keek wat rond en nam de zaal in me op. Aan de zijkant,
Provence, ma belle, Provence, mijn schoonheid, Après quelques semaines passées chez vous, vivons comme nous l’avons rêvé, notre vie est plus riche comme avant. Na enige weken bij jou gespendeerd te hebben, levend zoals we het gedroomd hebben, is ons leven
Si mes larmes tombent sur les feuilles d’automne, coulent comme des perles, l’hiver frappe à nos portes. Als mijn tranen op de herfstbladeren vallen, rollen als parels, klopt de winter aan onze deur. Mon corps fatigué et rigide est
Een verhaal schrijven is niet makkelijk. Waarom weet ik niet maar normaal schrijf ik zulke dingen in de verleden tijd. Gaat me precies beter af. Voor dit project besloot ik voornamelijk de tegenwoordige tijd te gebruiken. En de ik-vorm. Of
Een vervolg op het stukje dat ik een tijd terug schreef. Toen vroeg Moon zich af hoe het verder zou gaan. Dat inspireerde me om er een vervolgverhaal van te maken. Op dit moment heb ik wel een idee over hoe het
Hey angst, kunnen we eens een woordje wisselen? Je zou iets voor me moeten doen. Ik zal niet de eerste en ook niet de laatste moeder zijn die een gunst van je verlangt, dat weet ik best. Wat ik vraag
‘Zolang de dag nacht wordt en de ochtenden ontwaken zal ik er zijn, in welke kleur je maar wil. Ik gids je langs de geheimen van elke wolk. Ik geef je de zon, aan de horizon en hoog daarboven. In