Na vier weken terug een wandeling gedaan. Weliswaar een kleine maar perfect als test voor mijn geblesseerde voet. Wat verder weg van huis ook om dat beetje vakantiegevoel te creëren.
Het was na weken binnen zitten echt nodig om mijn kop leeg te maken, om de negatieve gedachten uit mijn systeem te krijgen. Het was een artikeltje in de krant dat me deed kiezen voor het Vlaams Brabantse Zoutleeuw. Niet alleen waren daar al 2 weken geen nieuwe besmettingen meer geteld maar de historische stad bleek ook een hoog dorpsgevoel en Provence-gehalte te bevatten. Die mooie mix was net wat we nodig hadden om een relaxte vakantiesfeer in onszelf op te diepen.
Er zijn verschillende bewegwijzerde wandelingen (3.2, 4 en 5.5 km). Wij kozen voor de Leeuwse stadwandeling die grotendeels door het historische stadscentrum gaat. Niet alleen vanwege het lage aantal kilometers maar ook omdat stappen op oneffen ondergrond sowieso voor mij quasi te mijden is.
Leeuwse wandeling
De wandeling start op de Grote Markt. Het stadhuis, de Lakenhalle, de Sint Leonarduskerk,… Een plek waar je al meteen je ogen volop de kost kan geven.
Eerst gaat het door de straten om dan een stukje natuur in te duiken. Langs het lemen huisje over de kleine Gete, even stilstaan bij de troostplek van Ferm en verder langs het water door de groene dreef.
Bethaniakapel
De kapel werd in 1659 door kloosterzusters gebouwd ter ere van Maria, troosteres der bedrukten. De troosteres ter bedrukten helpt bij hoge koorts. Je steekt veldbloemen tussen het traliewerk voor de vensters of je bindt een rood of zwart lintje aan een tralie. Daarna maak je een lintje van een voorganger lost en neem je dit mee voor de zieke die het draagt tot de koorts verdwijnt. Je zou denken dat nu met corona de tralies vol zouden hangen met lintjes hé. Niet zo hoor. Mensen geloven niet meer in die dingen.
De zusters noemden zowel de kapel als hun klooster Bethania naar de geboorteplek van Maria Magdalena. De kapel ligt langs de oude heirbaan van Zoutleeuw naar Tienen. Het unieke is dat het huidige landschap errond weinig verschilt van het landschap van honderden jaren geleden. Het patroon van wegen, waterlopen, hagen en bomenrijzen wijzigde amper. Vanaf de kapel gaat de wandeling terug richting bebouwde kom.
Schipstraat
In de 13de eeuw was de kleine Gete bevaarbaar gemaakt tot Zoutleeuw waardoor er een rechtstreekse verbinding was met Antwerpen. In de Schipstraat, één van de oudste straten van Zoutleeuw, legden de kleine binnenschepen aan in de Middeleeuwse haven. Eind 19de eeuw werden een gedeelte van de kademuren en straten verhard. Jammer genoeg.
Provence-gehalte
Zoutleeuw bezit een pracht aan historische gebouwen. Onderweg naar het eindpunt komt je nog een paar interessante (beschermde) gebouwen tegen zoals een herenhuis gebouwd uit afbraakmateriaal van het Bogaardenklooster, een semi-gesloten vierkantshoeve uit de 2de helft van de 18e eeuw of het Spiegelhuis uit 1571. Voor mij als een speeltuin met al die mooie oude poorten, deuren en klinken. We voelden ons soms toch een beetje in de Provence.
Mooie mix
De Leeuwse wandeling is er één met een perfecte mix van bebouwing en natuur. Zo hebben wij het graag. De eerste wandeling na mijn blessure was er één waarbij we konden genieten van het moois dat de lente momenteel al in petto heeft. Samen met een prachtig blauwe hemel was dit een ideale wandeling.
Er is nog zoveel te ontdekken dus terugkeren doen we zeker. Als de horeca terug open is zal het stadje er heel levendig uitzien, al genoten we er nu wel van de rust. Ja toch wel. Het lijkt wel of een jaar coronacrisis ons nog meer de stilte heeft doen appreciëren. We deden het al maar ik weet nu al dat we ook in de toekomst drukke plaatsen zullen blijven vermijden. Ons hoofd zal terug moeten wennen aan overvolle of luidruchtige straten, pleinen en terrassen. Niet echt iets waar wij naar uitkijken eerlijk gezegd.
Enfin, wie dus nog van een rustige wandeling door het historische centrum van Zoutleeuw wil genieten kan maar best beginnen plannen. Als de poort van de vrijheid opent zal waar je ook gaat langs Vlaamse wegen stilte ver te zoeken zijn.
Oh ja, toch ook weer een foto van een “accidental heart” naar de kleindochters kunnen appen. Al jaren doen we dat. Zij sturen ook naar ons als ze iets gevonden hebben. Leuk hoor. Als het kan neem ik het mee naar huis voor het hartenhoekje in de tuin en soms brengen de kinderen ook eentje mee. Ja, ze weten dat ik nu eenmaal een zwak voor hartjes heb.
Nadat ik je prachtige foto’s had gezien heb ik direct opgezocht waar Zoutleeuw ligt. Jammer, iets te ver voor een dagtrip. Maar wat een fraai dorp, een pareltje.
Misschien kan je er eens een weekendje van maken. 😉