Just another day, zo begon het. Tot ik na het posten op IG en Twitter de overige berichten las. Meteen zette ik de televisie aan en keek naar de live verslaggeving van de aanslagen. Paniek, ellende, verdriet, onmenselijke toestanden… De tranen rolden oncontroleerbaar over mijn wangen. Een zwarte dag in de Belgische geschiedenis. Een zwarte dag voor Europa. Voor de wereld.
Oh wat waren mijn gedachten bij die mensen. Zo’n vreselijke ervaring. Ik hoorde een klein kindje op zijn mama roepen, een ander huilde hartverscheurend, een vrouw krijste van de pijn. Mensen, vreemden van elkaar maar vanaf nu onvoorwaardelijk verbonden door het lot, vielen in elkaars armen voor een beetje troost. Bij de meesten las je de shock op hun gezicht. Ik voelde het leed tot diep in mijn binnenste.
Fuck, fuck, fuck, in wat voor een wereld leven wij!? Hoe kan de geest van een mens zo verzieken? Want dat is toch wat het is, nee?Waarom doen mensen elkaar zoiets aan? Dit heeft toch niks meer met religie te maken? Macht, dat is het volgens mij, niks dan macht. Kan je zo’n terroristische aanslagen wel voorkomen? Deze en zoveel andere vragen spookten door mijn hoofd.
Wat er nu gebeurde is wel héél dicht bij de deur. Hoe leg je zoiets uit aan kinderen? Net vorig weekend nog hadden we met de arrestatie van Salah Abdeslam een gesprek met de 3 oudste kleinkindjes. Eerst maakten ze er tijdens het eten grapjes over – salaat (dialect voor sla) Abdeslam, tomaat Abdeslam, komkommer Abdeslam – maar wilden nadien weten waarom die meneer zo’n stoute dingen had gedaan. En of die nu voor altijd in de gevangenis moet. Ik probeerde hen wat uitleg te geven. Er was een gesprek over de Bijbel en de Koran, het verschil tussen katholieken en moslims, en het feit dat die terroristen niet handelen volgens de Koran maar naar hun eigen waarheden. En, heel belangrijk, dat niet alle moslims slecht of stout zijn. Als ze volgende keer komen zal het gesprek nu zeker een staartje krijgen.
Op Ketnet (Vlaamse kinderzender) zond het programma Karrewiet een speciale nieuwsuitzending over de aanslagen uit. Interessant is ook dat vragen van kinderen beantwoord worden door experten. Wie het gemist heeft kan het nog online bekijken. De uitzending is beschikbaar in gebarentaal.
Onze gedachten zijn bij de slachtoffers, hun familie en vriendenkring. En onze tranen. Ze zijn een teken van HOOP. Een stil verlangen naar VREDE voor alle mensen op deze grote b(r)oze wereldbol.
De hoop is een vleier, maar de oprechtste van alle parasieten; want zij bezoekt zowel de hut van de arme als het paleis van de rijke. William Shenstone
Ik leef mee met jullie Belgen maar tevens met alle mensen op deze wereld die slachtoffer zijn van geweld. Het zijn er veel, veel teveel……
Daar sluit ik me helemaal bij aan.
Inderdaad. Elk slachtoffer is er één teveel.
Wat een verdriet!
Dikke knuffel, de komende weken geef ik extra liefde, X
Mooie tekening. Ik sla een arm om je heen.
🙂 x
En dat we met z’n allen vertrouwen kunnen blijven houden in de toekomst………
X
Dat moeten we toch proberen hé Alet.
kus