Sinds vorige week is het meer dan ooit duidelijk dat ik ouder word. Ik val namelijk tegenwoordig onder de categorie ‘pussies’ en/of ‘mietjes’. Overdag Gent bezoeken tijdens de Gentse Feesten is not done maar twee blogmaatjes en ik deden het wel. Bij aankomst waren de kuisploegen nog volop bezig in de verder vrij verlaten straten. Hier en daar kwam je wel een paar dronken en wauwelend zingende kerels tegen maar de meeste cafés waren gesloten tot in de late namiddag. Het was pas tegen de tijd dat wij met een teleurgesteld gezicht op ons uurwerk begonnen kijken – het uur van vertrek kwam weer veel te snel akelig dichterbij – dat de stad begon te leven en er wat zichtbaar werd van de feesten. We kregen een voorsmaakje van de drukte die de stad nog te verwerken zou krijgen.
Onze tijd werd anders en vooral rustiger maar daarom niet minder leuk ingevuld. Klinkend op onze jarenlange vriendschap genoten we van de aandacht voor elkaar. Waar en hoe dat gebeurt is eigenlijk bijzaak, daarvoor wil ik gerust als ‘pussie’ bestempeld worden!
