TRAP NIET OP MIJ! De stoeptegel riep, vloekte en tierde met alle kracht die het in zich had. Niemand leek het te horen. TRAP NIET OP MIJ! Zo moeilijk kan dat toch niet zijn, dacht de tegel, het staat zelfs in koeien van letters op me geschreven. Niemand leek het te zien. Niemand behalve die ene mevrouw die, net voor ze haar voet wilde zette, halt hield.
Je hoeft echt niet de aandacht te trekken met zo’n schreeuwerig bericht waar toch niemand naar kijkt, zei ze. Je weet toch dat de meeste mensen gewoon voor zich uit kijken op straat. Zonde hé terwijl er zoveel moois te zien valt. Het enige wat ze moeten doen is hun hoofd even omhoog, omlaag, links of rechts draaien.
En weet je, eigenlijk is het gewoon je taak. Mensen moeten op je trappen, daar ben je voor gemaakt. Je denkt misschien een onbelangrijke en belachelijke stoeptegel te zijn, maar je vergist je hoor. Neem jou weg en binnen afzienbare tijd breekt er iemand zijn been in de leegte die je achterlaat en beginnen de andere tegels rondom je te verschuiven en verzakken. Wees jezelf. Geloof dat ook jij, zonder op te vallen, het verschil kan maken. En weet je, er moet maar één iemand zijn die je opmerkt en een praatje met je maakt om je dag goed te maken.
Ja, zei de stoeptegel, je hebt volkomen gelijk. Ik maakte van mijn hart een steen, wilde de werkelijkheid niet meer zien. Mijn voegen mogen dan stilaan afbrokkelen maar zonder mij zou het er hier iets minder goed uitzien. Bedankt mevrouw dat jij die ene voor mij was vandaag!
Probeer niet om speciaal of uniek te zijn. Wees gewoon jezelf.
Mooji
Oh wow, wat een prachtige beschouwing!
Knap geschreven, chapeau! Het nodigt uit tot steeds herlezen, super!
Dank u! *bloos*
Mooi!! x
Wat een mooie metafoor 🙂 en wat leuk dat je een reactie hebt achtergelaten, dank je wel!