… en doe minstens één keer per maand iets nieuws. Het zorgt voor een verbreding van je mentale en fysieke horizon en haalt je uit de sleur. Ik lees het in een oud exemplaar van mijn favoriete weekblad en denk bij mezelf dat ze er niet naast zitten met die stelling. Mijn vriendin en ik weten dat al lang en proberen daarom om minstens één keer in de maand af te spreken voor een uitstap naar ander oorden. Niets zo leuk dan de ander te kunnen verrassen met een lekker nieuw adresje of een wandeling langs onbekend terrein. Dat dat niet altijd ver van huis hoeft te zijn weten we ook!
Dit keer nam ik haar mee op een korte wandeling langs het kanaal in Sint Job. Aan de ene kant ligt een druk bezocht breed en verhard pad waar je vooral fietsers tegenkomt maar weinigen weten dat het smalle (wel deels onverharde) paadje aan de overkant veel mooier is.
De wilde bloemen die er langs het pad groeien doen me altijd denken aan mijn jeugd want wij speelden constant in de weide achter het huis. De geur alleen al geeft rust. Dankbaar gerief ook voor mensen die, zoals wij, vergroeit zijn met een digitaal fototoestel. En toch, ondanks dat gegeven, kwam er een moment dat mijn toestel zonder geheugen viel en het hare zonder batterij.
Maar mensen die niet houden van sleur zijn daar op voorzien. Ik wiste snel wat oude foto’s (want reserve geheugenkaart zat ook snel vol) en zij toverde een nieuw pakje batterijen uit haar handtas en we konden weer verder. Wandelen, sjauwelen, bewonderen, lachen… tot we het bijna in onze broek deden. Het bos lonkte voor een snelle plas maar gelukkig kon dat voorkomen worden. Taverne Den Dremmel kwam net op tijd (weer) in zicht, maar daarover later meer.