Beter kan ik het niet stellen. Dag 1 was al meteen een hele gevulde. Geen tijd om na te genieten, te mijmeren over het mooie weer dat we ginder moesten achterlaten, de siesta’s, het luie leven… Vanaf 9u mocht ik al meteen een voormiddag babysitten op kleinstezoon. Leuk begin van de ‘werkweek’. De namiddag ging me iets minder af. Toen ik boodschappen ging doen bleek daar het hele centrum afgesloten voor een stoet. Er was gewoon geen doorkomen aan. Rechtsomkeer dan maar naar een andere, duurdere, supermarkt. Toen ik daar weer buiten kwam regende het pijpenstelen. Eens aan de auto bleek er ook nog iemand me klemgezet te hebben op de parking. Na heel wat gemanoeuvreer geraakte ik er toch tussenuit. *zucht* Ik had me nog maar net de vrijheid in gezweet en daar kwam het madammeke aan die besloten had dat de plaats achter mij speciaal voor haar was omgetoverd in een extra parkeerplek. Zij mocht van geluk spreken dat ik nog onder invloed was van de voorbije stressloze weken. Onder een zeer boze blik van mijnentwege mocht ze beschikken. Volgende stop, het hondenhotel. Na een knuffelsessie met de hond en een ontspannen sjauweltje met Mieke, de eigenares van het hotel waar hij al jaren uitstekend wordt opgevangen als we op vakantie zijn, waren de eerdere obstakels snel vergeten. Thuis draaide de wasmachine op volle toeren en zag ik de strijkmand voller en voller worden. Ja, ‘k voelde me onmiddelijk weer met beide voeten op de grond. Gelukkig moest ik de was niet doen zoals ik deze mevrouw verleden jaar in Barjols zag doen…
