Ik moet blijkbaar slaap inhalen. Overdag duurt de siësta langer dan normaal en ‘s morgens sta ik niet samen met het ontwaken van de zon met mijn kopje koffie in de tuin. Zeker een uur later kom ik er pas uit. Gisteren en vandaag is ‘t vooral de mistral die mij nog even doet omdraaien onder de lakens. De wind maakt het verschil tussen die koffie drinken in mijn nachtpon of met mijn kamerjas erover heen. Tussen heerlijk ontspannen warmte en krisperende frisse wind over mijn huid. Straks, als de temperatuur naar 30 graden klimt, ben ik heel blij met hem.
België heeft de regen, de Provence de mistral. Als die dagen duurt kan je – zelfs een Provençaal – er even lastig van worden als van aanhoudende regen. Het is een koude en strakke noorderwind die voorkomt in de streek langs de Rhône. Als hij niet té hard waait is hij op hete dagen in de zomer overdag soms aangenaam verkoelend, anders vervloek je hem om zijn kilte. Vooral ‘s morgens en ‘s avonds. In het voor- of najaar doe je best een jeans en trui aan om hem te trotseren. ‘t Zijn de hevige windstoten die het gevaarlijkst zijn. Bij een wind van 40 per uur – dat valt goed mee – kan je windstoten van 80 of meer krijgen. Wil je niet in je onderbroek gezien worden, laat je rokjes en jurkjes dus beter in de kast liggen op zo’n dag(en). Soms valt hij ‘s nachts stil om ‘s morgens terug krachtiger te worden, andere nachten waait hij gewoon lustig door.
Een paar weken terug woei hij wel héél hard, meer dan 100 km per uur die zondag in mei. Dat is griezelig hard hoor. Een mistral die aangekondigd was. Dat is altijd het geval trouwens. Du vent violent. De lucht was blauw. Witte wolken zweefden in een sneltempo voorbij de zon, lieten een snel wisselend schaduwspel achter op alles eronder. Rust en stilte waren ver te zoeken want de wind vloog als een gek door struiken en bomen wat een oorverdovend lawaai met zich meebracht. Storm zonder regen. De ligzetels rond het zwembad hadden we veilig weggezet en alle loszittende voorwerpen hingen vast of stonden voorlopig op een veilige plaats. De meeste huizen ginder zijn op een mistral voorzien. De voorkant van het onze ligt richting noorden, daar waar de koude wind vandaan komt. Achteraan, het zuiden, heeft het een U-vorm. Zelf zit ik dan op een beschut plekje van het terras. Normaal voel je daar van de wind niks. Die keer waait hij zo woest dat ik echt in het hoekje van twee gevels moest kruipen en dan nog. Af en toe benam een serieuze windstoot me de adem en moest ik mijn boek stevig vasthouden zodat het niet ging vliegen. Het rieten afdak aan onze slaapkamer kon één van de windstoten niet aan en begaf het. Zelfs het tuinsalon, dat we normaal laten staan, moest veilig opgeborgen worden nadat we het bij thuiskomst een keer op de rand van – en dus bijna in – het zwembad aantroffen. Soms onderschatten we de wind nog…
Hoewel gewoon maar wind, blijft het voor een noordeling een vreemd gebeuren, al zijn we het ondertussen wel al gewoon. Het hoort erbij, zoals regen bij ons thuisland. Een paar weken terug vonden we een mooie vintage prent over de mistral. We lieten hem meteen inkaderen.
Da’s een serieuze wind dus. Je hebt het goed uitgelegd.
En toch weet ik niet of ik die wind of regen prefereer. 🙂
Inkaderen, wat een mooi woord.
🙂 Hoe zeggen jullie dat dan?
Ja wat een prachtige prent, de lijst past er qua tint perfect bij. Ken de mistral niet maar het beeld is mij nu helemaal duidelijk. Morgenochtend nog maar eens lekker omdraaien in bed. Welterusten.
🙂
Zelfs bij ons hebben we soms last van die mistral en zeker in de Rhône vallei, ook nog ter hoogte van Valence, kan het soms bar en boos zijn. Je prent is echt mooi.
Ja wij vinden hem ook prachtig. Om de mistal te kunnen ontlopen hangt het ervan af waar je zit. Als hij te lang aanhoudt kunnen wij voor uitstapjes eventueel uitwijken naar de Gard maar dan moeten we toch al snel een anderhalf uur rijden.