Lente in mijn hoofd, in lijf en leden. Dat is wat herfst in de Provence in de eerste plaats met mij doet. Lente en herfst zijn trouwens mijn twee favoriete seizoenen in het zuiden. De twee waarvan ik het meeste geniet als we in Eygalières zijn.
In België doet de herfst heel andere dingen met mij. Grauwe luchten, donkere dagen, weinig kleur in de natuur behalve tinten bruin en vaal groen. Het maakt dat ik er niet vrolijker op word en liefst een winterslaap zou willen doen.
Doe ik dus niet. Ik ontsnap er gewoon aan… Laat het duidelijk wezen dat ik dat niet als een evidentie beschouw en heel dankbaar ben dat het kan. Alleen al om gezondheidsredenen zou iedereen die last heeft van het korten van de dagen dit eens moeten doen. In de Provence denkt mijn brein namelijk dat het lente is, met de nodige positieve gevolgen. Het maakt dat de donkere maanden iets vlugger voorbij zijn. Misschien lukt dat met jou ook wel?
De reden daarvoor is niet ver te zoeken. Velden en bermen staan er vol met gele en witte bloemen. Andere kleuren versterken het lentegevoel. Zo hebben we daar het Grote Zandkool, Zomerfijnstraal, Herfststijlloos is verschillende kleuren, Zilverschildzaad, Herfstaster, Oosterse Morgenster, Venkel, Luzerne, Stekelige Pastinaak, Struikwinde, Zulte, Veldsalie, Herfststerhyacint, Stekelbrem,… en zo kan ik nog wel even doorgaan om duidelijk te maken hoe het komt dat er overal een zoete geur hangt. Soms zelfs zo honingzoet dat je er duizelig van zou worden. Heerlijk!
De wilde venkel lijkt sinds vorig jaar aan een opmars bezig en palmt soms volledige weiden en bermen in.
Maar ook de herststijlloos zie je meer en meer. Waar we vroeger zo her en der eentje tegenkwamen staan ze nu dikwijls met hele groepjes bij elkaar in de natuur mooi te wezen. In mijn hoofd gaat er dan een deurtje open… krokus = lente… Hahaha, zo simpel kan het zijn.
Tja, het brein kan wat doen met een mens hé, maar bloemen ook hoor!
Zeg nu zelf, laten deze beelden je een herfstgevoel krijgen? Nee toch!?
Lunchen? Oh, maar dat doe je in de herfst meestal gewoon buiten. Op het terras. Ik geef toe dat de temperaturen er de laatste paar jaar niet meer zo stabiel zijn dan vroeger. Vorig jaar hadden we in oktober +30°c, dit jaar tussen de 22°c en 26°c wat ook niet slecht is. Soms kan je al eens een dag of nacht regen hebben. (Dat vind ik wel goed voor binnenactiviteiten waarin ik anders geen zin heb. Ben zoveel liever op wandel buiten.) Soms waait er een stevige wind maar da’s het hele jaar door – de ene keer een frisse of soms heel koude Mistral, een andere keer een warme(re) zuiderwind – waar ze ginder goed op voorzien zijn. Ook dan kan je daardoor makkelijk buiten eten. Uit de wind, in de zon… heerlijk vertoeven! Zonder wind ben je zelfs met momenten blij dat je een plekje in de schaduw hebt weten te bemachtigen.
Weer een reden om dat lentegevoel naar boven te halen. Enne, om een veggie of vegan gerecht ben je in Frankrijk al lang niet meer aan het verkeerde adres.
Je doet graag een marktje hier of daar zeg je? Oh maar ook die zijn vol kleur. De herfst laat zich daar wel zien natuurlijk, alleen al door het gebrek aan toeristenkraampjes bijvoorbeeld, maar je krijgt er zoveel beters en moois voor in de plaats!
Vergeet eens een jaartje de Lavendelvelden, hoe betoverend mooi ze ook zijn, en bezoek de Provence eens in de herfst.
Zeg dat zelfs de poes het gezegd heeft…
Zo hebben we het nooit gezien, ik had daar vroeger echt geen idee van!
Dankzij jouw prachtige foto’s kan ik er toch van meegenieten!