Frankrijk gedachten mijn familie Op een ander

Sous un ciel different (slot)

Nu gaat het nog en herfstweer kan ik ook wel een plaats geven maar eens het winteruur er is gaat mijn lichaam mee in die modus. Veel te korte dagen en dus weinig daglicht, dat is het grootste probleem. Mocht de zon alle dagen schijnen zou dat al veel helpen maar bon, we wonen nu eenmaal (nog?) niet in het zuiden. Nee, ik hou niet echt van de donkere maanden die er onvermijdelijk weer aankomen maar ik heb besloten om te proberen er dit jaar zo positief mogelijk mee om te gaan…


Me warmen aan de herinnering van 5 fijne weken in Frankrijk en tegelijk geduldig (!) uitkijken naar die van volgend jaar, dat is het plan. Mocht de lange winter tóch wat moeilijk om dragen worden dan heb ik genoeg foto’s om het gemoed wat op te krikken.

Van de Provence in het voorjaar…

 
 
 
 
 
 
de zomer…
 
 
 
 
en de nazomer…
 
 
 
 
De vakanties met z’n twee…
 
 
 
en die met de hele familie…
 

De culinaire momenten…

 
 
de culturele…
 
 
 
en de feestelijke…
 
 
 
 
Herinneringen zijn dagboekbladzijden, die we altijd bij ons dragen.
Waldrip
 

Dit lees je misschien ook graag...

5 reacties

  1. Prachtige foto's en een hele mooie spreuk om af te sluiten! Een kaarsje op tafel, bij die donkere dagen, dat is ook iets om je aan te warmen 🙂

  2. er is niemand die je nog die mooie herinneringen kan afnemen nu!<br />Koesteren!

  3. Wat een heerlijke foto&#39;s ! Als ik de pacht in handen had stuurde ik een hele grote warme zon je kant op!

  4. Heel mooi, blijven koesteren!!!

  5. mooie herinneringen<br />toch blijf ik elk seizoen waarderen, natuurlijk te veel regen kan ik niet zo appreciëren maar dan nog, het heeft ook z&#39;n charme 🙂

Reacties zijn gesloten.