Toen we zondag gingen fietsen stopten we bij een café dat we nog niet kenden. Heel mooi met een houten terras en verder allemaal beige en grijze steentjes. Een soort grint of dolomiet waarschijnlijk. Toen de cafébaas bij ons stond om af te ruimen kwam er een kleine jongen op hem af. “Meneer, mag ik deze glitterstenen meenemen?” vroeg hij terwijl hij in zijn hand een viertal steentjes had. Natuulijk had die man er niets op tegen. “Het is te hopen dat mijn stenen allemaal gaan beginnen blinken of ik heb binnenkort geen terras meer” lachte hij nog wel.
Gelukkig zijn er kinderen die nog blij zijn en kunnen spelen met niks.
