Ondertussen zijn we april en ligt dit blog al stil sinds eind januari. Niet dat ik er niet veel aan gedacht heb, alleen… het schrijven wil niet meer zo lukken. …

Zoet en zout over en van het huis.
Ondertussen zijn we april en ligt dit blog al stil sinds eind januari. Niet dat ik er niet veel aan gedacht heb, alleen… het schrijven wil niet meer zo lukken. …
Collages maak ik al jaren, het ontspant me en is tegelijk een soort van therapie. ATC, minicollages heb ik pas een paar maanden geleden leren kennen. Hoe je ze maakt… …
Het knarst, het botst, het valt. Genadeloos. Brokstukken die mijn handen nog krampachtig proberen op te vangen vermengen zich met de scherven van mijn hart. Randen vlijmscherp. Tot bloedens toe. …
We beginnen stilaan weer te leven en godverdomme wat doet dat deugd! Eindelijk hebben we het gevoel gevaccineerd te zijn en willen we stelselmatig weer mensen toelaten in ons leven. …
Het blijft sudderen, de woede om de vaccinatiestrategie. Niemand met gezond verstand kan uitleggen hoe het kan: risicopatiënten met “voorrang” zullen toch als laatste in de rij volledig beschermd zijn. …
De wereld is ziek, letterlijk en figuurlijk, en wij staan erbij en kijken ernaar want we hebben er totaal geen controle over. Hoe goed we zelf ook ons best doen. …
Uiteindelijk deed corona verleden week ook in onze familie zijn intrede. We worden rechtstreeks en onrechtstreeks getroffen, door ziekte en dood. Het bleef lang een “ver van mijn bed show” …
‘Ik ben Iris niet’ maar wilde het eigenlijk wél zijn. Deze beeldspraak is mijn antwoord op haar vraag waarom ik, als chronisch zieke, ooit ben beginnen bloggen. Een tijd geleden – …
Hey angst, kunnen we eens een woordje wisselen? Je zou iets voor me moeten doen. Ik zal niet de eerste en ook niet de laatste moeder zijn die een gunst …
Woorden en zinnen geschreven door een ander en toch haal ik er iets uit dat volledig bij me past. Helemaal uit hun context gerukt een nieuw leven tegemoet. Ik blijf …