Manlief slaat zoals elke morgen La Provence (de krant) open. Ik ben op dat moment nog in de keuken bezig met het ontbijt en leg onze eerste – plaatselijke – aardbeien van het jaar op een mooi bord. ‘Hey, we
De lotto…
Il est où le bonheur…
Bonheur, c’est lever les yeux et continuer à croire aux lendemains qui dansent, joyeusement. Puis, tout simplement se sentir vivant. Nana © Tartelette Maison Le matin qui danse à Eygalières…
Saint Amour…
Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde. Liefde.
Er zit een verhaal in het vuur…
Toen ik de kindjes van zoon vrijdag ging ophalen van school was het al zover. Ze konden maar niet zwijgen over de wandeling die we zaterdag zouden doen. Ik kon het begrijpen hoor want ‘k was zelf ongeduldig. Een sprookjeswandeling
Heden niet jarig…
Vorig jaar was ik voor november geefmaand kaartjes beginnen te versturen naar mensen die in de krant een oproep deden. Mensen die ik niet ken maar die om één of andere reden iemand gelukkig willen maken met een kaartje. Soms voor
Toren van Babel…
Nu ook de kleinste voluit en mooi oma en opa kan zeggen gaat het snel, leren praten. Zeker eens ze naar school gaan. Toch zijn er van die woordjes die ze lang aanhouden en die je nooit nog vergeet. De
Geluk, dichten met boeken…
Heimwee naar de Provence deed me een nieuw gedicht samenstellen. Met boeken. Dichten met boeken is één van de toffe dingen die ik leerde op de schrijfworkshop die ik maandelijks volg. Bij nazicht verwonderde het me dat mijn allereerste boekengedicht