Zondag gingen we op bezoek bij nonkel in het rusthuis. Toevallig was er een T-dansant in de cafetaria. Hij zat al aan een tafeltje te wachten. Ik keek wat rond…
Tag: poème
Si mes larmes tombent sur les feuilles d’automne, coulent comme des perles, l’hiver frappe à nos portes. Als mijn tranen op de herfstbladeren vallen, rollen als parels, klopt de winter…
Bonheur, c’est lever les yeux et continuer à croire aux lendemains qui dansent, joyeusement. Puis, tout simplement se sentir vivant. Nana © Tartelette Maison Le matin qui danse à Eygalières…
