Meer dan 1700 blogposts geleden zette ik mijn eerste zin online. Vandaag, 10 jaar geleden. Het lijkt al veel langer. Hoewel ik ondertussen beter weet is blogland in mijn hoofd nog altijd een land apart. Het is mijn eigen kleine plekje waar ik, als het effe kan, graag heen vlucht. Mijn beste vriend waartegen ik alles kan vertellen maar die, als ik het vraag, mijn geheimen voor zich houdt. Sommige blogposts zou ik kunnen beginnen met ‘Liefste dagboek’. Die schrijf ik het minst graag maar ze moeten er absoluut tussen. Vooral voor mezelf eigenlijk omdat ze zo heerlijk zijn om terug te lezen.
Het is een land waarin feitelijk alles mag en alles kan als je dat zou willen maar je het toch niet doet omdat er zovelen meelezen.
Blogs staan dikwijls alleen maar vol goede en leuke dingen. Misschien wat rozig bijgekleurd zelfs terwijl het er in het echte leven maar gewoontjes uitzag? Ik doe het liever anders. Ben nog een old school blogger. Gedichten en verhalen zijn veelal verzonnen en vol fantasie maar je zal evengoed over het ‘leven zoals het is’ lezen. Over mijn gezondheid en hoe ik ermee probeer om te gaan bijvoorbeeld. Over de jaren heen leest mijn blog daardoor in een kronkelende lijn. De laatste maanden zie je bijvoorbeeld niks meer over haken en zal je ook weinig DIY projecten hebben zien passeren. Ideetjes genoeg, mijn hoofd barst er bijna van, maar het gaat niet momenteel en dus zullen er voorlopig andere onderwerpen op de voorgrond treden. So be it. Misschien is dit wel een positief keerpunt. Ontdek ik verborgen talenten of ontplooi ik ze. Time will tell.
Rozig bijgekleurd, fantasie, een vlucht of niet, een old school blogger blogt vanuit het hart.
Als ik mijn laptop opendoe,
bedenk ik een blogpost zonder taboe
een hoop franjes en blablabla
een weg die ik al lang bega
met woorden en foto’s om te zaaien
om te sussen en te paaien
letters om te sieren
hoe we wenen, hoe we gieren.
Bloggen doe ik nog steeds uit het hart
net zoals ik hem ooit heb opgestart.
© Nana – Tartelette Maison
Klik voor meer/andere eigen gedichten.
Ik wil ook graag dank zeggen aan mijn volgers, lezers, lurkers en toevallige bezoekers en iedereen bij deze de beste wensen voor het nieuwe (blog)jaar overmaken!
Wow echt al tien jaar aan het bloggen? Wat goed! En wat een mooi gedicht schreef je erover. Een mooi 2016!!
Ik hou van jouw manier van bloggen. Het leven is nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn en ik bewonder jouw eerlijkheid daarin. Als lezer is het inspirerend om jouw stukjes te lezen.
Een dikke proficiat met je 10 jaar bloggen en doe vooral op deze manier verder!
Dank je! 🙂
Ik vind het juist heel goed dat jij zo open kan zijn, ikzelf heb daar moeite mee. Je schrijft dingen waar ik soms over na blijf denken. Ik hou niet van goede voornemens maar ik ben wel van plan om zo nu en dan onderwerpen voor mijn blog te kiezen die wat “moeilijker’ zijn. Een heel goed en vooral gezond 2016!
Geef mij maar old school blogs. Stukken leuker dan de “ik-weet-het-allemaal-zo-goed-dus-hier-zijn-10-manieren-om-enzovoorts” blogs.
Ik moet bekennen dat ik zelf het fijnste blog (eigenlijk al sinds 2001, maar zo vaak gestopt en weer begonnen dat mijn archieven een puinhoop zijn en ik in de praktijk die 10 jaar waarschijnlijk niet evenaar) als ik de positieve kanten van het leven belicht, maar ik heb enorme bewondering voor mensen die open en op een mooie manier ook over ziekte en verdriet bloggen. Ik ben jouw blog ook kort geleden gaan volgen omdat het zo fijn old school eerlijk is.
Gefeliciteerd met je “blogiversary” en op naar de volgende 10 jaar 😉
Dank je wel Geertrude, het is een fijn compliment want soms twijfel ik wel of ik het goed doe. Je gaf me tranen in de ogen. We keep on blogging!
10 jaar. Dat is knap zeg.
Mooi om op deze manier nieuwe talenten te ontdekken.
Ik wens je een geweldig nieuw (blog) jaar!
Thx Alet.