Du jamais vu! Ik die de regels compleet aan mijn laars lap. En dan heb ik het niet alleen over de eigen regels maar ook die van de maatschappij. Enfin.
Al weken zag ik her en der kerstlichtjes en flikkerende kerstbomen achter de ramen glinsteren. Kerstversiering voordat de Sint is geweest! Heiligschennis, dat is algemeen geweten. Not done. Een groot deel van de maatschappij kijkt met afschuw naar diegenen die de komst van de Sint afdoen als een futiliteit. In normale omstandigheden draai ik samen met hen vol ongeloof met mijn ogen en sla een diepe zucht bij zoveel ongeduld.
Maar kijk, het is nu eenmaal een speciaal jaar. Een jaar dat sommige afwijkende beslissingen toestaat en dus geef ook ik voor het eerst in mijn leven toe om al in november het huis onder te dompelen in kerstsfeer. De Sint gaat met zijn kado’s dit jaar rechtstreeks naar de kleinkinderen. Zodoende heb ik het mezelf voor één keer toegelaten de kerstboom eind november al van de zolder te halen. Omdat dit alles toch niet echt helemaal klopt in mijn hoofd legde ik mezelf wel één restrictie op, namelijk dat ik vóór 7 december de lichtjes in de kerstboom overdag niet aansteek.
Weet je, ergens betekent die vroege versiering een beetje verzachting van het leed. Tegelijk loopt in je hoofd de tijd een beetje sneller en lijkt het of het eind van het jaar al voor morgen is. Want een nieuw – en vooral beter – jaar is welkom, meer dan ooit!
Kerstversiering dus. Volgende maand zal ik 15 jaar bloggen en zal ik al vele malen over mijn kerstsfeer geschreven hebben. Wat vond ik het leuk om daarop terugkijkend via mijn zoete en zoute schrijfsels en foto’s mijn interieur en leven te zien evolueren. Kijk je even mee?
Tot 2015 vooral veel rood, wit en goud. Toch waagde ik me toen al af en toe aan een toets zwart. Ook steeds 2 bomen. Eentje die ik zelf versierde en eentje gedaan door de kleinere handjes.
2016 betekende de intrede van lichtblauw. Dat jaar stond ik op 6 december nog in schildertenue een grote kast uit de kringwinkel te verven (de fameuze Ricardkast) en moest ik de badkamer vóór kerst leeg zien te krijgen voor een complete renovatie. Stresserende periode weet ik nog en daar werd toen veel comfortfood tegenover gezet. Maar het resultaat was bevredigend hoor, die van de weegschaal iets minder.
2017 werd een jaar zonder traditionele kerstboom in huis. Niet alleen wegens medische problemen – botoedeem, waardoor ik enkele weken met mijn rechtse voet in een brace moest – maar ik had er ook gewoon geen zin in. Toch zorgde ik voor een creatieve oplossing door zelf een kerstboom te maken met kringloopkoopjes. Vanaf dat jaar domineren natuurtinten veelal de kerstsfeer in huis.
2018 was het jaar dat de kleinkinderen voor het eerst niet meer kwamen helpen met de kerstversiering. Niet meer moeten “babysitten” heeft zo zijn gevolgen. Tja, kleine kinderen worden groot hé. Één boom dus met prachtige “nieuwe” tweedehandse ballen van de kringwinkel. Dat jaar kwam ook Frostie de sneeuwman in ons leven. Een blijver.
2019, de aankoop van een nieuwe kleine en vooral smalle boom. Gekocht bij Ikea. Niet dat de vorige aan vervanging toe was hoor. Ik was hem vooral beu en hij was te groot. En omdat ik niet van verspilling hou of zomaar dingen wegdoe is de vorige boom na een verblijf van 2 jaar op de zolder ondertussen gerecycleerd door dochter. Een win win situatie!
2020 En zo zijn we aanbeland bij dit jaar. Het jaar waarin het huis heel uitzonderlijk al sinds 23 november een kersttenue draagt. Kleuren: naturel, wit en lichtblauw. En nee, geen online kerstshoppen voor mij. De decoratie bestaat voor 90% uit oud kringloopgeluk en 10% nieuwigheden van de voorbije jaren.
Ooit rolden de kinderen nog met hun ogen toen ik wilde vasthouden aan bepaalde tradities maar daar komen ze nu op terug. Nu het niet kan is er een grote drang naar het bekende en vertrouwde. Zeer benieuwd hoe we deze vreemde kerstperiode gaan beleven en welke invulling we eraan zullen kunnen (of willen) geven.