De ‘oude garde’ zullen in de foto wel de beertjes en daarmee het logo van ‘Make Nanasday’ herkennen, het blog waarmee 5 jaar geleden alles begon. Die eerste gloriejaren is een tijd die nooit meer terugkomt, met ondertussen ook mensen die nooit meer zullen terugkomen zoals o.a. Nadine, Lizy en Nicole, al ben ik er zeker van dat die in de hemel zelf al lang een blogplatform hebben opgestart. Het bloggen is door de jaren heen veranderd maar daarom niet minder leuk geworden (zoals sommigen suggereren) vind ik. Alles hangt gewoon af van de reden waarom je het doet en vooral wat je ervan verwacht en dat is voor iedereen anders.
‘k Had op die decemberdag in 2005 in elk geval nooit kunnen vermoeden dat ik het bloggen zo lang zou blijven doen. Even recapituleren: Toen ik in februari 2009 even ophield met schrijven ben ik wel de blogs blijven volgen hoewel dit zeker niet met de gedachte was om nadien een nieuw blog te beginnen. Maar kijk, ik miste het schrijven enorm. Die korte pauze heeft me veel inzicht gegeven in wat bloggen juist betekent, in goede én slechte zin. De nieuwe start vroeg een nieuwe naam maar ver weg van het origineel hoefde (en wilde ik) niet. Het ging hem voor mij meer om de symboliek want ik liet gewoon de ‘make’ er af. Ik had al lang door dat je je dag én de fun met je blog niet moet laten afhangen van anderen. Iets waar sommige bloggers blijkbaar toch nog steeds mee in de knoop zitten. Door de opgedane ervaring kon het ook met een duidelijk(er) beeld van hoe mijn blog er moest uitzien en wat het moest inhouden.
Naar jaarlijkse gewoonte heb ik van de week mijn dagboekpostjes van de voorbije 5 jaar even doorgenomen. Ongelooflijk wat een mens allemaal meemaakt en vooral vergeet ware het niet opgeschreven geweest. ‘t Zou zonde zijn om dat in de toekomst niet meer te hebben. Naar mijn mening zit er maar één ding op, en dat is vooral blijven bloggen natuurlijk!
