Nog een paar jaartjes en we kunnen van de kaartjes van onze kleinkindjes genieten. Benieuwd wat zij dan te vertellen zullen hebben. Ik schreef het in een blogpost op 23 november 2011.
Die paar jaartjes werden er uiteindelijk 7, want onlangs ging onze oudste kleinzoon voor het eerst op bosklassen. Hij keek er enorm naar uit. Net zoals zijn papa vroeger. Wij schreven een briefje naar hem, hij schreef er eentje terug.
Mijn hart maakte een vreugdesprongetje bij het lezen van de eerste zin; Hallo, oma en oma. Ik werd er ongelooflijk emotioneel van.
De appel is niet ver van de boom gevallen, dat werd nog maar eens bewezen. Net als zijn papa toen schreef hij kort maar krachtig. Het in 3 gevouwen briefje stond voor een derde vol, net tot aan de eerste plooi. Wij moesten er hard om lachen. En we waren ook niet verwonderd toen we hoorden dat hij naar alle familieleden dezelfde tekst had geschreven. Waarom moeilijk als makkelijk ook kan! Hélemaal zijn papa.
Toch brachten de jaren voor het thuisfront een enorme verbetering mee. Waar we vroeger tot na terugkomst moesten wachten op de verhalen (hopende dat er überhaupt uitgebreid over verteld zou worden) konden we nu hun dagelijkse bezigheden volgen via Facebook. Elke avond werd er door de leiding een bericht gepost over wat ze die dag gedaan en gegeten hadden. Dat was best leuk. Je ziet, niet alles was vroeger beter.
Enfijn, fijn dat ik dit hier het vervolg van toen nog kan schrijven. Nooit gedacht dat ik het bloggen zo lang zou volhouden. Binnen enkele weken zal dat 13 jaar zijn! De kleinkindjes zijn allemaal op dit blog “geboren” en worden hier ook deels groot. Dat koester ik. Het dagboek van weleer is ondertussen geen echt dagboek meer. Waar ik in het begin dagelijks schreef is dat de laatste tijd jaren zelfs niet meer wekelijks. Om de één of andere reden krijg ik er geen regelmaat meer in, maar ik schrijf nog en post. En vooral, ik vind het nog altijd leuk om te doen. Wie weet komt er ooit een moment dat ik hier het eerste kampbriefje van mijn achterkleinkind kan posten…
Zo mooi, zo’n briefje!