Margot Vanderstraeten, ik lees haar graag. Ze schrijft én praat onderhoudend. Jaren terug, toen ze voor het boek ‘Alle mensen bijten’ de debuutprijs (initiatief van boek.be) kreeg, had ik het genoegen haar bij die uitreiking te ontmoeten. Haar boek ‘Mise en place’ heb ik vorig weekend in 3 keer uitgelezen. Een lang weekend is het uitgelezen moment voor een goed boek waarvan je, zonder nachtbraken, zo snel mogelijk het einde wil weten. Niet dat ik op zo’n weekend wacht want daarvoor lees ik veel te graag. Het is al meerdere keren voorgevallen dat het een kot in de nacht is wanneer ik het laatste woord van het laatste blad lees, maar bon.
Bij sommige hoofdstukken van ‘Mise en place’ dwaalden mijn gedachten even af naar eigen herinneringen wat op zich dan weer inspiratie gaf voor toekomstige postjes op dit blog. Mooi meegenomen, toch? Een bijkomend en leuk detail is dat het boek via de website een extra hoofdstuk krijgt. Een ‘hoe het ook had kunnen eindigen’. Best dus hier niet gaan kijken en/of luisteren als je het boek wil lezen!
