Collages maken, ik weet niet eens meer hoe ik er ooit aan begon. Dat het al vele jaar geleden is weet ik wel. Toen was er, denk ik, nog geen community voor. Instagram bestond ook nog niet. Met andere woorden, het bleef toen heel binnenskamers.
Waarom collages?
Collageren, dat is zonder woorden iets weergeven. Makkelijk(er) iets weergeven. Vroeger schreef ik nog heel veel gedichten. Sinds ik veel met collages bezig ben heb ik het veel moeilijker om mijn gevoel geschreven te krijgen merk ik. Zit ik dikwijls op dat vlak met een writersblock.
Hoe of wat dan ook, ik zit altijd “in the zone” als ik bezig ben. Alles rond mij vervaagt. Een soort van me-time dat ik niet meer kan missen. Waar ik in de beginjaren – en dan spreek ik van minstens 10 jaar geleden – vooral collages maakte om te ontstressen, mijn dagboek te versieren of om kaarten voor speciale gelegenheden mee te maken doe ik het nu bijna dagelijks. De laatste jaren trekken challenges me ook erg aan. Fijn om te zien hoe anderen werken, om wat feedback te krijgen, of ja, zelfs om ideetjes op te doen.
Hoe begin je aan een collage?
Tja, hoe begin je eraan? Daar is niet echt een antwoord op vrees ik. Iedereen zal starten met een andere insteek. Het kost ook amper geld én het is goed voor het milieu want een soort van recycling. Je hebt er niet veel voor nodig. Met wit papier, oude tijdschriften of boeken, een schaar en lijm kom je al heel ver. Je kan ook digitaal collages maken daar dat is niet mijn ding. Ik werk enkel analoog. Geef mij maar papier en schaar. Natuurlijk heb ik een kast vol boeken, postzegels, tijdschriften, knipsels, etc…
Inspiratie. Welke stijl?
Net zoals in alles wat ik doe begint alles met gevoel. Voor mij is dat de beste manier van werken. Heb ik een eigen stijl? Ik weet het niet maar denk het wel. Dikwijls start ik vanaf een quote die ik op internet vind en probeer die dan weer te geven in een collage.
Van abstract hou ik niet zo maar kan het wel appreciëren en zal me er zelf af en toe aan wagen. Het lijkt wel of ik alles kan gebruiken tegenwoordig, durf trouwens meer en meer uit mijn comfortzone gaan. Dit laatste is mede dankzij de challenges waar je werkt met te volgen prompts. Niet altijd even makkelijk maar héél leuk. De beste ideetjes komen bij mij ’s nachts of ’s morgens vroeg. Raar maar waar.
Februllage 2025
Zoals bijvoorbeeld de prompt “tape-roll” dit jaar voor de challenge Februllage (een challenge waar wereldwijd aan wordt deelgenomen). Ik had al een collage gemaakt waar ik niet tevreden mee. Zonder inspiratie op het moment dat ik het wilde maken. De ochtend van publicatie schoot me ineens een idee te binnen… werken met een echt rolletje en tape transfer. Dat is met plakband een tekst of foto beplakken en die dan afweken onder water zodat je enkel de basis overhoudt. Mijn idee van Slow life was geboren…
Of die nacht waar het idee opkwam voor de prompt “shell”. Een doos met gevonden schelpen kwam toen goed van pas, wat knipsels uit een tijdschrift plus een paar postzegels waar man en hond uitgeknipt werden en lap: Every shell has a story…
Art for a cause
Dit jaar doe ik weer mee met het mooie initiatief “Art for a cause” van de Georgetown University in Washington. Alle collage-art dat ze toegestuurd krijgen wordt na een tentoonstelling uitgedeeld aan patiënten en medewerkers. Hopelijk kan ik ook dit jaar weer mensen blij maken.
Do the 100 days challenge
100 dagen lang, elke dag een minicollage van 5cmx5cm. Dat is wat ik voor mezelf heb bedacht om te kunnen meedoen aan #the100dayschallenge van The 100 day Project. Ik werk niet met prompts, doe af en toe mee met een challenge in een challenge zodat ik soms een week met een bepaald thema werk. Zo deed ik eens “flowers” voor het Canadese The mini collage collective of thema “food” voor Art Challenge Jolaf.
Momenteel zit ik in mijn 7de week. Op mijn instagram kan je elke zondag een reel bekijken van de minicollages die ik die week maakte. Hier enkele uit de week met bloemen als thema…
Special Agents Collage Collective
Een collective waar ik al een paar jaar lid van ben en waar ik zo veel mogelijk missions probeer van mee te pikken is de SACC. Ook Amerikaans. De laatste mission die ik meedeed heb ik een tweetal weken geleden opgestuurd. Squatch = squint + swatch. De instructies waren: Choose an environment. This can be outside, a room, random, meaningful, your choice. Look carefully. Now squint. Reduce your vision to one color. Ik koos voor onze tuin de Provence waar veel olijfbomen staan. Groen dus. Een zelfgemaakte postkaart erbij met een woordje uitleg en woord van dank.
Ik ben al die mensen die zo’n challenge of collective opzetten heel dankbaar want kan me best inbeelden hoeveel werkt het vraagt.
What’s next?
Voorlopig heb ik werk genoeg met mijn 100 day challenge. Nu ja, dat is mijn gedacht vandaag. Als er iets uitdagends passeert kan dat zomaar in een knip veranderen. Benieuwd wat er verder nog op mijn pad komt. We blijven creatief bezig!
