We beginnen stilaan weer te leven en godverdomme wat doet dat deugd! Eindelijk hebben we het gevoel gevaccineerd te zijn en willen we stelselmatig weer mensen toelaten in ons leven.
Manlief gaat ondertussen al ongeveer een maand terug alle dagen naar kantoor maar ons sociale leven stond nog tot midden augustus ongeveer zo goed als on hold. Na mijn tweede vaccin hebben we toch een volle maand gewacht om een “nieuwe stap” te zetten naar een leven na corona.
En wie stonden daar op de eerste rij vol ongeduld te trappelen? De kleinkinderen natuurlijk. Bovenaan hun verlanglijstje stond een knuffel met oma en opa. Ze lieten ons gewoon niet meer los de schatten. Potverdedek hoe zalig was dat! Hahaha, ik zou hier echt de hele blogpost vol kunnen vloeken maar dan van contentement.
Als zo’n kinderarmen je na zo’n lange tijd platknijpen en je hen daarbij stilletjes hoort fluisteren dat ze mee willen en weer eens willen komen slapen, tja dan ga je toch door de knieën!
Tot hier toe zijn de twee jongste kleindochters al een nachtje gebleven. Even was er lichte paniek… wat doe ik met een kleindochter die ondertussen al bijna 2 jaar verder staat dan bij de laatste sleepover!? Op dat vlak was er eigenlijk weinig veranderd. Knutselen, handwerken, snoepen, zingen, dansen,…
De één wilde een omgekeerde dag zoals bij de scouts, kriekjes als lunch, knutselen én een ijsje eten. De andere kleindochter wilde filmpjes kijken van toen ze klein was en foto’s van onze vroegere vakanties samen, een terrasje doen; pizza en macaroni eten. Voor het ene kind was het dit, voor het andere dat… Wat voor hen beiden niet mocht ontbreken was TikTok-filmpjes maken en lachen met grappige snapchat foto’s.
Ze mochten ons vragen wat ze wilden! Gelukkig beseften ze niet tot hoever we hierin zouden zijn meegegaan.
Ze vinden het keicool dat hun oma samen met hen op TikTok zit. Soms wijzen zij mij op iets leuks dat ze gezien hebben maar soms kan ik hen ook wat tonen. Hoe je een wc-rol kan pimpen bijvoorbeeld. Wel zo tof als je bezoek gaat krijgen en je hen ook op het toilet welkom wil heten. Of juist niet. Het hangt er maar vanaf welk stempeltje je gebruikt! Hahaha. Gezien op TikTok dus…
Het is heel makkelijk zoals je kan zien. Op het einde van de rol een driehoek vouwen. Tegen een natte kraan houden (pas op, de kraan niet echt opendraaien of heel je badkamer is nat – been there, done that), stempel erop drukken; klaar!
Dat zijn toch zaken die een glimlach op je gezicht toveren, nee? Maar de allergrootste smile on my face is er toch gekomen doordat we weer echt samen kunnen zijn met onze kleinkinderen. Zien hoe blij ze zijn dat we terug op een normale(re) manier in elkaars leven kunnen zijn. Ja het gaf me een smile die men voorlopig niet van mijn gezicht krijgt hoor. Ondanks het slechte weer zien de dagen er weer wat zonniger uit.
In mijn junkjournal ziet onze hereniging er zo uit.
Een leven na corona, dat wordt echt wennen hoor. Ik zou zo het ene kleinkind na het andere laten komen slapen en dan nog die vriendin en dan die en dan… maar na twee jaar amper of niet sociaal te zijn geweest is een hele dag converseren en entertainen een heel vermoeiende zaak zo blijkt. Gelukkig heb ik manlief om me in te tomen. Alles op zijn tijd zegt hij.
En gelijk heeft hij natuurlijk. Laat me maar even uitrusten en genieten van de eerste hartverwarmende herinneringen. Eindelijk weer eens SAMEN, hoe goed is dat!
