Hallo, ik ben Jan de mossenman.
Nee, hier staat geen fout. Het is wel degelijk mosseNman en geen mosseLman. Ik moet u wat vertellen.
Verleden week dinsdag had ik twee dametjes in het vizier die nogal raar deden. De ene stond eerst met haar neus pal tegen een boom, daarna, lag ze bijna plat op haar buik op het voetpad om nadien haar neus bijna op
het dakje van een brievenbus te drukken. Die tweede was al niet veel beter. Op haar hurken aan een bankje, in plaats van erop te gaan zitten, dan weer met haar hoofd in de lucht of in een haag. Tsss, niet normaal. Die moet ik in ‘t oog houden dacht ik bij mezelf. Toen ze beiden na 5 minuten nog altijd neuscontact hadden met die brievenbus ben ik er toch maar op afgestapt. Toen zag ik pas dat ze foto’s maakten. Op mijn vraag wat ze nu juist aan het fotograferen waren zeiden ze heel gewoontje: “Ah, groen hé!”. Omdat ik een mossenman ben, eigenlijk een mossenwegdoeman maar het is ook groen hé, heb ik dan aan die ene maar gezegd dat ze beter een foto van mij kon maken. Die deed dat toch wel zeker. Mijne makker had dat gezien en moest natuurlijk weten wat ik daar uitspookte in plaats van te werken. Na mijn “Het gaat over groen. Ze maakt een foto van mij.” was hij tevreden en ben ik hem maar snel gaan helpen. Die twee dametjes heb ik wat verder nog in het park het café zien binnengaan. Ben er zeker van dat ze ook daar zowel binnen als buiten naar groen of eender welke andere kleur hebben gezocht want zo zagen ze er wel uit, die Nana en Jeannine.
