We trekken het deurtje dicht achter deze vakantie. Die hebben we weeral gehad maar toch tellen we al af naar de volgende eind september.
Het was een mooie vakantie al zat het weer ons niet altijd mee. Veel regen gezien de eerste week. Bijna elke avond gaan slapen met regen, ‘s nachts onweer, en er mee opgestaan. Geen enkele keer hebben we buiten kunnen ontbijten tot onze grote spijt. Toch zat het ons overdag mee. We volgden de météo op de voet. Gelukkig zaten we onderaan de Provence tegen de Camargue en dus ook op de grens met het iets betere weer zodat we elke dag, uitgezonderd onze eerste zondag daar, een uitstap hebben kunnen maken naar daar waar het droog was en de lucht blauw(er).
We hebben de autogarage enkele keren langs binnen gezien (2 keer in een nagel gereden met onze auto en bougieproblemen met de auto van
zoon), ventje heeft een aanval van migraine gekregen, we hebben een grote slang overreden én op het laatst hebben we nog kunnen genieten” van de fameuze mistral.
Geen vakantie zonder hindernissen maar er waren veel meer mooie momenten die alle andere dingen snel deden vergeten. Dit feit bijvoorbeeld maakte de aankomst van zoon met zijn gezin tot een nog groter feest. Het weer beterde vanaf de tweede zondag. Het werd geen echt Provençaals juniweer maar net goed genoeg (tot 26 °c) zodat kleinzoon en ikzelf er geen problemen van ondervonden en ook goed genoeg voor een dagelijkse duik in het zwembad.
Eens thuis was het bijna onmiddellijk “back to reality”. Het onderzoek van ventje zijn ogen wijst uit dat het gaat om oogmigraine. Niks aan te doen, stress vermijden (grapje?) en mee leren leven zei de arts. Zullen we misschien maar ineens emigreren naar de Provence?
Onze tuin had ons ook gemist. Dat was duidelijk bij de eerste blik. Net een oerwoud, hij leek wel ontploft. Gisteren hadden we dan ook al direct een boel werk om het allemaal een beetje toonbaar te maken. De regen en het zachte weer van de afgelopen weken hadden alles goed doen groeien. Hagen, bomen, struiken, onkruid… alles had zich ongegeneerd laten gaan. Ook de klimop die vooraan het huis aan een hoek van de gevel groeit moest nog aangepakt worden. Het is niet meer bij te houden. Die plant heeft al serieus wat schade aangericht en dus vonden we het beter om hem maar ineens weg te doen. De resten die overbleven op de muur waren ook niet min. Een deel ervan hebben we
gisteren al aangepakt met een stalen borstel en de rest is voor vanavond. Alles moet klaar zijn voor de schilder komt. Normaal gezien begint die morgen met het schilderen van de ramen en deuren langs buiten.
Van een vakantiegevoel was er gisterenavond al weinig meer te merken. Lang nagenieten was er niet bij deze keer. Ventje is weer aan het werk vandaag en ik ga dadelijk ook het huis weer uit: boodschappen doen (de muizen liggen dood in de kast), langs de manicure, hond afhalen in de kennel,… We zijn weer thuis.
