‘Een dobbelsteen is voor mij een symbool voor de onvoorspelbaarheid van het leven. Soms gooi je een mager twee of een beter vijf. En af en toe ook eens een zes, en dan mag je nog eens gooien. Ik heb al veel zessen gegooid in mijn leven, maar ik weet dat de teerling ook weer anders zal vallen. Je weet nooit wat er je te wachten staat en ik aanvaard dat.’
Het zijn de woorden van Tom Dice, de jongen die dit jaar ons land zal vertegenwoordigen op het Songfestival. Wel, naar mijn bescheiden mening heeft hij alvast een portie gezond verstand. En, mooi meegenomen, hij kan nog zingen ook. Belgium… 12 points!
Dobbelen, een mooi symbool ook voor de onvoorspelbaarheid in mijn eigen leven. Momenteel gooi ik op gebied van gezondheid geen hoge scores en ik baal van het daarbij horende gevoel van onmacht. Sommige dingen heb je nu eenmaal niet in de hand en dat aanvaarden is niet altijd even makkelijk. Vandaag ‘speel’ ik een voor mij heel belangrijke finale. Wordt het een 1 of een 6?