Mijn agenda was deze week maagdelijk leeg, ook geen oppasdagen, en dat heb ik grotendeels zo gehouden. Elke ochtend wakker worden zonder wekker, tot ‘s middags in pyjama rondlopen, alles op ‘t gemakske, niks moet, is het niet voor vandaag dan maar voor morgen… met andere woorden compleet luisteren naar je lichaam. Leven op het juiste ritme. Dé remedie als mijn lijf weer eens niet mee wil. En het was echt nodig want de vorige week was ik mezelf eigenlijk een beetje voorbij gelopen. Het leven op een trager ritme in combinatie met de nodige pijnstillers en andere rommel heeft me er toch weer doorgeholpen. Ik voel me nog niet helemaal zoals ik zou willen maar ik vind het toch stilaan tijd om in gang te schieten. Vandaag bijvoorbeeld de boodschappen gedaan voor het komende weekend. Véél boodschappen. En terwijl ik morgen al het één en ander voor onze Italiaanse avond met de kinderen (ter gelegenheid van moederdag op zaterdag) maak, zal de hovenier voor de eerste keer onze leibomen (sierperen) die in januari gezet werden komen snoeien. Ze zien er al prachtig uit met dik groen (en veel) blad en ze hebben zelfs twee keer in bloei gestaan. Daarover moet ik de beste man morgen toch eens aanspreken want ik weet niet of dat normaal is. Misschien hebben die bomen hetzelfde probleem dan ik en hebben ze gewoon moeite om het juiste ritme aan te houden.
