Dat onze kleinkinderen (dit jaar tussen 6 en 12) snel groot worden merken we aan alles. Aan hun manier van praten, doen, spelen en mede daardoor ook aan ons huis.
Onze meisjes spelen nog echt met speelgoed. Barbie, Playmobil en knutselen zijn de favorieten momenteel. Bij de jongens ligt het iets moeilijker. De jongste verveelt zich nogal snel. Thuis speelt hij heel graag met Lego maar de dozen die hij bij ons heeft raakt hij zelden aan. De oudste is met zijn bijna 12 jaar het speelgoed helemaal ontgroeid.
Grotere kinderen, dat vraagt om een andere indeling van de “speelhoek” die beetje bij beetje die naam niet meer waardig zal zijn. Daarvoor ben ik in de kringwinkels al een poos op zoek naar een andere kast. Voorlopig zonder resultaat.
Wat er al niet meer staat is de zetel uit kringwinkel die ik enkele jaren terug opmaakte. Een jaar of zo later kreeg hij een nieuwe look maar zijn functie bleef dezelfde: voorleeszetel.
Zo stond hij lang mooi en praktisch te wezen in “hun hoek” van de kamer.
Tot eind vorig jaar. Boekjes worden er nog zelden in gelezen nu hij gepromoveerd is naar gamezetel aan de andere kant van de kamer.
Deze keer mocht de look blijven, al ben ik niet zeker of ik er zelf lang tevreden mee zal zijn. De jongens die zijn al lang blij dat ze eindelijk Nintendo kunnen spelen.
Voorlezen mag dan spijtig genoeg stilaan passé zijn, lezen doen ze gelukkig nog wel. Daarvoor kregen ze in de plaats de rotan twee-zit met lekker wegzakkende kussen die eerder in ons wintersalon stond. Daar pronkt ondertussen wat “nieuws”. Een ongelooflijk koopje uit de kringwinkel waarover ik in een latere post zal uitweiden.
En zo kabbelt het interieur steeds mee met de veranderingen in ons leven. Voor mij hoort dat zo. Je verandert toch ook van kapsel en kledingstijl naarmate je ouder wordt?
Verander jij regelmatig van interieur?
