Minstens één keer per maand spreek ik af met vriendin Jeannine. Sinds kort weten we dat ze op minder dan een uurtje met het openbaar vervoer tot in mijn dorp geraakt. Dat dát mogelijkheden naar de toekomst schept vonden we al direct een groot pluspunt. Dat we diezelfde mogelijkheid vrijdag al zouden moeten gebruiken was niet voorzien want eigenlijk hadden we een uitstap met lunch gepland. Ja, als wij afspreken komt er altijd wel eten, drinken en een fototoestel aan te pas. Omdat net die dag de slotenmaker ’s middags zou langskomen vond ze het niet erg om die plannen te wijzigen en naar mij thuis te komen. Ze had helaas pech en de aansluiting van de ene bus met de andere gemist. Dubbel pech want ook haar fototoestel lag nog thuis. Ik beloofde haar het goed te maken met iets lekker bij de koffie. Gelukkig had ik donderdag al een proefkonijn in huis gehad voor mijn chocolade-kaastaart zodat ik hem vrijdag (een kookgek op bezoek vergt wat extra inspanning hé) op punt kon stellen. Lot vond de taart lekker, ikzelf vond ze niet zoet genoeg. Terwijl Jeannine in een taverne noodgedwongen een uurtje op de bus wachtte en ik thuis op haar prepareerde ik nog snel een saus van bittere chocolade en maakte in één moeite door ook nog wat kletskoppen (volgens dit recept). De zoete kaneelbroodjes die ik zou serveren had ik al klaar. Niet direct dieetvoeding, ik weet het.
Aperitieven deden we met een glaasje droge Sherry mét kriek en een blik op de laatste nieuwe kooktijdschriften. Daarbij bakte vriendin heerlijke meegebrachte hapjes af (pleurote fritti, een recept van Carluccio). Het was in elk geval om duimen en vingers af te likken. Letterlijk en figuurlijk. Overigens een prima tip voor wie iets vegetarisch wil opdienen voor een vleesfanaat wegens heel vlezig van smaak.
De uren gaan altijd veel te snel voorbij als het gezellig is en dat was uiteraard ook vrijdag het geval. Naar huis gaan ging gelukkig vlotter dan komen en ik was dan ook opgelucht om haar ‘ik ben thuis’ smsje te lezen.
Voor de chocolade-kaastaart:
Verwarm de oven voor op 180°c. Laat 80 gr melkchocolade smelten in een warm-waterbad of in de micro. Splits 3 eieren. Klop de eiwitten zo stijf dat ze in pieken rechtop blijven staan. Klop de dooiers los met 2 el rum. Vermeng ze met 500gr platte kaas. Voer er een zakje vanillesuiker en 60gr fijne suiker aan toe. (Wil je graag een echt zoete taart dan zou ik er dubbel zoveel suiker bijdoen.) Strooi er 175gr bloem bij en klop stevig op tot het mengsel mooi glad is. Voeg er de gesmolten chocolade aan toe. Spatel de eiwitsneeuw luchtig door het beslag. Schep het beslag in een springvorm en strijk de bovenkant mooi glad. Bak ongeveer 50 minuten in het midden van de voorverwarmde oven. Laat een paar minuten afkoelen in de vorm en dan verder op een rooster.
Voor de chocoladesaus:
Laat 50gr fijne suiker licht karameliseren. Blus met 1/4 ltr licht verwarmde room en laat nog wat koken tot alle suiker is opgelost. Voeg 250gr pure chocolade toe en laat smelten tot een glanzende homogene saus.
Onze vriendschap is moeilijk te beschrijven. We hebben hetzelfde karma zegt ze regelmatig en ik moet haar daarin gelijk geven. Wat wij hebben zou ik het gerust kunnen vergelijken met mijn chocoladesaus: glanzend en krachtig, heeft het zoete van karamel met toch in de verte een licht bittere toets die nodig is voor een goede balans. Smaakt in elk geval naar meer.
