“Recepten voor engelen” is niet alleen de titel van het boek dat klaar ligt om, na “Antwerpen Centraal”, gelezen te worden. Voor drie –engelen van- vriendinnen probeerde ik onlangs weer enkele nieuwe recepten uit.
Eerst bakte ik een speltbrood maar dat is niks nieuw want dat doe ik wel meer. Ik doe het zelfs heel graag maar helaas kunnen mijn handen en polsen dat niet dagelijks aan. Een keukenrobot wil ik me daarvoor niet aanschaffen want het kneden van deeg vind ik wel iets therapeutisch hebben. Het voelt zo’n beetje als knijpen in een stressbal, alleen heb je met brood nog het extra voordeel dat je het nadien nog kan opeten. Bij een lasagne bijvoorbeeld.
Het recept voor de lasagne mamma mia haalde ik uit één van mijn kookboeken maar je kan het blijkbaar ook hier vinden. Hetzelfde voor het dessert, een mousse van mascarpone en advocaat, dat lees je hier na. Dat laatste paste ik wel lichtjes (lees: lichter verteerbaar) aan. Ik gebruikte maar 70 gr mascarpone en 200 ml halfvolle room en voegde daar dan 200 gram platte kaas 0% aan toe. Als ik in quenelles wil serveren zal ik er een volgende keer wel wat meer gelatine in moeten verwerken. Ik denk dat het vooral door de platte kaas (toch minder vast dan mascarpone) kwam dat mijn mousse niet zo stevig was als ik hem wilde hebben. Daarbij kwam een dun strookje chocolade. Hiervoor smolt ik witte en pure chocolade. De witte chocolade streek ik met een borsteltje op een reep bakpapier dat liet ik dan afkoelen. Daarover kwam een laag pure chocolade die ik over de al hard geworden witte streep veegde. Weer laten afkoelen en dan het bakpapier eraf halen.
Voor mijn part is alles engelenwaardig gebleken. Wat ik niet voorzien had waren gouden lepeltjes (of is dat alleen voorbehouden voor rijstpap?) maar ik denk dat het hen zonder ook wel gesmaakt heeft. Kan je begrijpen dat ik, moe maar voldaan, die nacht als een engeltje geslapen heb ook?
