‘t Was weer even geleden maar gisteren hadden we nog eens afgesproken. We kennen mekaar al sinds de jaren 70. Onwaarschijnlijk hoe we hetzelfde van aard zijn en net dezelfde dingen verwachten in het leven maar net daardoor begrijpen we elkaar zo goed. We kunnen tegen elkaar onze frustraties kwijt, ‘ons boekje eens open doen’ zeg maar. Mogen/kunnen volledig onszelf zijn. Spijtig dat we elkaar een tijd uit het oog waren verloren maar dat hebben we de laatste 2 jaar al dubbel en dik ingehaald. Onze vriendschap koester ik in dat denkbeeldig doosje met die grote strik rond, dat doosje met de naam HART.
