Toen we de lavendelstruiken aanpakten voor een grove snoeibeurt troffen we tussen enkele planten een nest met eieren aan. Wie had onze tuin uitgekozen voor het stichten van een gezinnetje?
De struiken moesten echt dringend diep teruggesnoeid worden dus er zat niets anders op dan de eieren te verwijderen en nadien netjes terug te leggen in de hoop dat de moeder, ook zonder de bescherming van de planten, probleemloos zou verder broeden.
12 eieren telden we. Tegen de avond aan zagen we een moedereend op het nest zitten. Het was gelukt! Vanachter het grote raam konden we alles goed gadeslagen. Elke dag hielden we haar gedrag in de gaten en controleerden we de toestand. Het nest zelf kreeg alsmaar een hogere rand van pluimpjes en takjes. Nog 2 eieren had ze bijgelegd zagen we toen ze even van het nest was om te gaan dineren in de beek.
We begonnen er wat over te lezen en zo kwamen we bijvoorbeeld te weten dat een nest wilde eendjes pas na een maand broeden ongeveer uitkomt. Spannend werd het toen we naar de Provence vertrokken en de eend nog steeds op het nest zat.
Gelukkig hebben we lieve buren die ons braafjes op de hoogte hielden van de situatie. Paasmaandag, we waren nog een paar uur van huis verwijderd, kregen we een bericht: “Te laat… ik denk dat je aan de suikerbonen kunt want Kwik, Kwak en Kwek zijn er al. ” Even had ik schrik dat we alle pret gemist hadden. Bij thuiskomst zat moeder eens op het nest met haar kroost warm onder zich verstopt.
De ochtend nadien was ik om half 7 wakker en besloot meteen op te staan om toch even te kijken naar onze nieuw geborenen. Net op tijd om ze uit het nest te zien vertrekken (klik voor video)
In mijn pyjama volgde ik hen tot aan de beek. Ze sprongen (al was het eerder vallen) van de bijna 1 meter hoge rand naar beneden (klik voor video) Alle eendjes zwommen in het water. Falderalderiere… En weg waren ze. Wat achterbleef was een leeg nest met wat resten van de eieren…
Nadien heb ik de filmpjes doorgestuurd naar de buren en hen getrakteerd op… ja hoor… suikerbonen! Wat fijn dat we van dit alles niets hebben moeten missen. Ook de kleinkinderen vonden zo’n nieuw gezinsgeluk van dichtbij meemaken een wonder. Simpel geluk noemen ze zoiets.
Woorden dat is niets, eenden leggen de eieren.
Betekenis zelfde als “geen woorden maar daden”. Het werd de spreuk van de maand april.
Zo mooi!
Inderdaad een mooi wonder!