Al van jongs af aan heb ik iets met dagboeken. Als ik in de kringwinkel een (liefst vintage) exemplaar zie liggen kan ik me dan ook niet inhouden en koop.
Sommigen liggen al jaren in de kast en kijk ik af en toe eens in. Één van die dagboeken is van Phil Bosmans. Dagboek 365, ‘Begin je maandagmorgen met je vrijdagavond-humeur.’ Geen tof gezegde als je op vrijdag een dip hebt maar je begrijpt het principe wel. Sinds verleden jaar heb ik hem ook echt in gebruik genomen.
Het dagboek (zonder jaartal) is een “One line a day” avant la lettre. Er is plaats voor één zin per dag. Er staan mooie teksten en tekeningen in en er is ook plaats om hier en daar zelf wat toe te voegen. Je kan beginnen wanneer je maar wil. Ik startte op 13 april 2021.
Het was in de periode dat corona en het Astrazeneca-vaccin me hoog zaten, dat ik baalde omdat we nog steeds niet naar de Provence konden, dat we bepaalde problemen binnen het gezin niet opgelost kregen,… Enfin, reden genoeg om te klagen en te zeuren. Een punthoofd kreeg ik ervan. Dat gegeven mocht best in het boek, mét een positieve noot erbij… leve het geschreven woord.
2021 is niet lief voor ons geweest. Bovenop de bestaande zorgen kreeg mijn man een kankerdiagnose waarvoor hij in behandeling is en brak ik op het einde van het jaar mijn rechterhand. Na enkele weken gips heb ik nu nog 14 dagen buddy-tape te gaan.
Er zijn best wat dagen geweest dat ik hard moest zoeken naar die ene positieve noot. En toch… In al die maanden is er maar één vakje leeg gebleven. Mocht ik er mijn gewoon dagboek van die dag nog eens op nalezen, ik zou zeker nog iets vinden. Er zijn mensen waartegen ik mag klagen als ik daar behoefte aan heb en het is vreemd maar we verwerken het precies allemaal liever binnenshuis. Ik ben gezegend met een goede relatie en dat is goud waard, zeker nu. Samen staan we sterk voelen we. Zelfs sterker dan ooit. Hebben genoeg aan elkaar. Maar dan nog zijn er momenten dat je het even niet meer weet. Afstand nemen van de dingen om het helder te zien is dan aangeraden.
Daarom maak ik er sinds die dag in april 2021 werk van om elke dag een klein gelukje te noteren. Vind ik er zelf geen dan vraag ik naar manlief zijn klein geluk van de dag en doe zo alsnog de nodige inspiratie op.
Klagen is niet verboden maar je medemens is geen klaagmuur. Doe daar het feit bij dat positief denken een mooie gave is en je zal moeten toegeven dat zo’n dagboekje in beide gevallen een perfect oefening is om naar een vorm van tevredenheid te groeien.
