Aparte kijk op de Alpillen enzo…

Waar ik mijn interesse voor kunst vandaan heb weet ik niet. Het grootste stuk ‘kunst’ dat er vroeger bij ons thuis stond was een Italiaanse vaas in Murano glas. Een paarse. Loodzwaar.  Aan de muur was het niet beter. Net zoals in vele seventies huishoudens hing er een prachtige (kuch kuch) reproductie van een huilend jongetje van Bragolin. Aan de schouw boven de kachel een bronskleurig bord met de afbeelding van een oude man met pijp. Met mijn vader trok ik ook wel eens naar een museum als we op vakantie waren maar daar bleef het bij. Mijn moeder had (en heeft) 0,0 interesse en een afkeer van alles wat in de verste verte met kunst te maken heeft.

Zoals al vele malen geschreven op de blog ben ik zelf altijd al fan geweest van het impressionisme. Evenzeer kan ik enorm genieten van mooie oude gebouwen, fotowerk, de natuur en de tekeningen en werkjes van onze kleinkindjes. Allemaal Kunst met een hele grote K.

Wat is kunst eigenlijk? Een moeilijk geval hé. Voor de ene is het dit, voor de andere dat. Af en toe een museum binnenstappen maakt dat voor mij heel duidelijk. Niet alleen zie ik zo het verschil tussen wat manlief en ik mooi vinden – of net niet – en tegelijk hoe de verschillende kunstenaars allemaal op een andere manier kijken naar eenzelfde onderwerp.

Dit laatste was het geval toen we vorige week naar het Musée Estrine in Saint Rémy de Provence trokken. Stond al jaren op mijn verlanglijst! Enerzijds hebben zij een vaste collectie met kunstwerken en een pedagogische multimediaruimte – het Van Gogh center – toegewijd aan het leven en werk van de schilder.  In die multimediaruimte, een soort van zitkuil, werden we helemaal ondergedompeld in Van Gogh sferen. Een stem die van nergens lijkt te komen spreekt traag en duidelijk over de film die je te zien krijgt. Brieven die Vincent aan zijn broer Theo schreef worden geciteerd en begeleid door afbeeldingen van toepasselijke werken en foto’s. We waren echt helemaal van de wereld, weggezakt in een artistieke vibe. Heerlijk!

Anderzijds was er de tijdelijke tentoonstelling over ‘Les Alpilles’. Een eeuw zicht op de Alpillen.  Schilderijen en grafische kunst gemaakt door 38 artiesten die op het grondgebied van de Alpillen wonen/werken of er gewoond/gewerkt hebben. Sommige dingen vonden wij echte kunst. Anderen…. tja… voor iemand anders zeker hé.

Eén zaal was heel speciaal want gereserveerd voor een schoolproject waar kinderen hun zelfportret in een Van Gogh jasje hadden gestoken of hun beeld van de Alpillen hadden geschilderd.

Een aanrader! Wie nog wil gaan kijken naar de tijdelijke tentoonstelling ‘Vues. Un siècle de regard sur les Alpilles’ moet er snel bij zijn. Ze loopt nog tot 24 mei. Klik voor de agenda van het Musèe Estrine voor de rest van het jaar en ontdek de toekomstige exposities. Ook in de Provence kan het al eens een dagje regenen…