Allez, die van Clouseau toch. Voor mij was het de eerste ronde in ‘t Sportpaleis. De vorige keer dat ik naar een concert van hen ging is al heel lang geleden, ten tijde van Anne geloof ik, 1989 ofzo. Zoon en schoondochter hadden me zondagavond op sleeptouw genomen. Megabangelijk plezant maar wel heel vermoeiend. Ook al moet ik deze week wat op de blaren zitten, toch heb ik er enorm van genoten. Het was ontspannend en tegelijk spannend, ontstressend maar door de drukte ook vrij stressie. Ben blij dat ik me deze keer toch heb laten overhalen om mee te gaan.
21 jaar later geniet ik weer. Ik ken al hun hits (die ik uiteraard zoals iedereen luidkeels meezong zondag)… heerlijk! De fiets, Passie, Heb ik ooit gezegd.. het zijn maar een paar van mijn favorieten. Een tot aan de nok gevuld Sportpaleis die tegelijk de handen ophouden, klappen, zingen, Mexican waven… het deed wat. ‘k Vroeg me met momenten af hoe zo’n artiest zich dan wel niet moet voelen als hij vooraan op het podium staat
We hadden goede plaatsen en doordat het podium in de loop van de avond van plaats verschoof heb ik toch enkele foto’s vanop een paar meter afstand kunnen nemen. Beetje spijtig dat ik mijn groot toestel niet meehad. Zo’n Koen-spring in’t-veld is moeilijk te strikken. Om maar te zwijgen van Natalia, die staat constánt met haar gat te schudden. Oh, misschien daarom dat mijn digitaaltje ondertussen de geest heeft gegeven!? Toch ben ik tevreden met mijn oogst.
