Een kinderhand is gauw gevuld zegt het spreekwoord. Met een paar kastanjes misschien? Zomerweer of niet, oktober vraagt gewoon om een herfstwandeling. Die belofte viel bij de kleinkindjes die we verleden weekend (eindelijk nog eens) op logement hadden goed in de smaak. Zondagmorgen liepen ze elk met een zakje aan de hand voor ons uit (een voordeel van landelijk wonen) richting bos. We waren niet eens goed en wel achter de hoek of er werd al ‘t één en ‘t ander gevonden en goedgekeurd. De interesse ging niet enkel naar kastanjes maar ook naar eikels, pluimpjes etc. De zon scheen warm door de bomen. Terwijl broer en zus van links naar rechts liepen en opa overal naartoe sleurden om te helpen rapen wandelde ik met klein(ste)dochter in de kinderenwagen achter hen aan. Of voor hen uit want er werd al eens tussen de struiken gekropen ook. Puur genieten is dat om hun tevreden gezichtjes te zien. Enne, ‘t was niet alleen dat van de kindjes! Wat “een toeval” dat we op onze wandeling zelfs een terrasje mét speeltuin tegenkwamen. Meer moest dat niet zijn..
