De windpokken hebben kleindochter enorm zwaar te pakken. Vooral haar buik en rug staan vol blaasjes maar ook op haar voorhoofd, neus en rond haar mond heeft ze er heel wat. Normaal stip je die dingen aan met ontsmettingsmiddel maar haar kan je beter inwrijven. 5 dagen aan een stuk had ze boven 39°c koorts, het arme schaapje. Het gevolg is dat ze nog altijd niet naar de crèche kan en oma dus onverwachts moet inspringen. Het geeft een beetje stress naar de, nu strakke, kerstplanning toe die ik uit ervaring eerder ruim had voorzien. Ach, eender wanneer, ziek worden gebeurt altijd op een verkeerde moment en ‘t is nooit leuk hé.
Ziek of niet, eigenwijs blijft ze wél. Alles wil ze zelf doen; kleertjes aandoen, brood smeren, sloefjes aan en uit… ‘kantawél’ is daarbij haar favoriete woord. En oma, die toch ook wat in haar hoofd zit met de drukke dagen die er nog gaan aankomen probeert over zichzelf even positief te denken. Ja, kantawél!
