Op 5 mei 2007 scheef ik:
Mijn computer werd de laatste dagen verwaarloosd en ik zal hem ook de volgende dagen links laten liggen. Noodgedwongen. Ter ontspanning maak ik tussendoor snel een berichtje en ga hier en dan eens langs om wat te lezen. Allemaal te snel en te weinig naar mijn zin, maar ja. Een mens kan niet alles hebben in zijn leven en ik moet ook zorgen dat ik mijn lichaam respecteer en dus de nodige rust neem. De “echte” werken zijn sinds gisterenavond grotendeels voorbij. Enkel nog wat kleine details afwerken en dan kunnen we beginnen met schilderen, maar eerst moet er gepoetst worden. Veel gepoetst! Overal waar ik kijk…stof. Alles wat ik vastneem…stof. Kan je geloven dat ik geeneens weet waar te beginnen? Toch neem ik deze voormiddag wat afstand van alles en ga langs bij Ikea in Breda voor een ontbijt en koop ik wat kleinigheden voor de keuken. Ook heb ik twee extra stoelen nodig voor bij de tafel die ik vorig weekend tweedehands op de kop kon tikken. Terwijl de aannemer in de keuken bezig was, heb ik me in de garage geamuseerd met het afschuren, afbranden en schilderen van die tafel. Het is een pareltje geworden en ze past nu perfect bij de kast die ik al eerder deed. Een mooie aanwinst voor de inrichting van de leefkeuken. Mijn hoofd zit momenteel vol met gedachten van hoe, wat en waar. Welk meubelstuk zet ik waar? Welk meubelstuk komt er niet meer in? De grote rotan zetel of de kleine leren clubzetel? Het park in de keuken of toch maar in de living laten? Zalig vind ik dat. Ik kan uren in een lege kamer zitten en peinzen over de inrichting. Een tasje koffie bij de hand en laat me dan maar gerust. Of woontijdschrift na woontijdschrift doorbladeren op zoek naar ideetjes of nieuwigheden. Heel, maar dan ook héél, stiekem denk ik al na over wat ik nu als volgende ga (laten) aanpakken. De badkamer staat bovenop mijn lijstje. Ze is in orde maar ik zou graag een ligbad hebben. En de tegels zijn niet echt mijn ding want wat zou ik graag mozaiektegeltjes hebben. En zo’n moderne vierkante wasbak. En… Laat mijn ventje het nog maar lang niet horen of merken waar ik nu al weer aan denk of hij ziet op slag helemaal grijs. Nee, dit is weer een volgend meerjarenplan. Hem stap voor stap warm maken voor iets wat hij (nu nog) helemaal niet wil. Maar ik wel!
Ondertussen wil ik geen ligbad meer en staat de renovatie van de badkamer niet meer bovenaan het lijstje ook niet. Er zijn wel vele andere dingen aangepakt. Het plaatsen van een veranda, het opnieuw inrichten van de tuin, het kaleien van de gevel, de slaapkamer, kinderkamer en salon verhuisden van plek, euhm, verhuisden twee keer van plek, er kwam een dressing,…. allez ja, teveel om op te noemen. Vandaar waarschijnlijk dat manlief de laatste jaren veel grijs haar heeft gekregen. Hij is nog altijd een diesel als het op veranderingen in en rond het huis aankomt. En ik, ik verander nog altijd graag het interieur. (Allez lap changement de décor. Tegen de tijd dat ik alles weet staan is het alweer veranderd zegt mijn ma dan als ze binnenkomt.). ‘k Kan er eindeloos lang in het midden van de kamer over zitten napeinzen en ook woontijdschriften verslind ik nog als een wild beest. Ideëen heb ik in overvloed, geld om het allemaal te verwezenlijken niet en geloof me, manlief is daar niet rouwig om. Gelukkig kost niet álles wat ik wil doen geld. Schuiven met meubelen alleen al geeft me voldoening genoeg.
Zou er ooit een einde komen aan mijn drang naar verandering? Als hij kaal is zeg je? Awel, ik vrees dat zelfs dát me niet zou kunnen stoppen. 101 woonideeën, een grote verzameling in mijn hoofd. Waarom hebben wij verdomme een huis met zoveel potentieel!?
Ssst hou het stil hé, ‘t is niet makkelijk om toe te geven ook niet, maar soms vind ik het voor mezelf ook best vermoeiend. Is het een ziekte, passie of verslaving? En vooral, hoe geraak ik ervan af!? Voer voor een psychiater vrees ik.
