Tegen het weekend hoop ik al heel wat beter te been te zijn. Momenteel breng ik mijn dag nog grotendeels al liggend door. Van de moet. Ik weet dat ik mezelf zwaar in ‘t zak zet als ik het niet doe dus volg ik deze keer braafjes de orders. En ook al zou ik anders willen, het zou gewoonweg niet gaan. Mijn links been weigert dienst. Zitten gaat al maar is nog pijnlijk. Voor de stukjes die ik stap gebruik ik mijn stok. Wat op zich dan weer problemen van overbelasting en ontsteking geeft aan mijn schouder en pols. Er is geen andere keuze. Buiten is het heel koud en ik ben blij dat ik er niet door hoef. Vanuit de zetel heb ik langs alle kanten een mooi zicht naar de tuin en zie ik de sneeuw als een storm door de lucht waaien. Verwarming hoog, drinken en eten bij de hand, lekker warm onder een deken, boekjes, tv… niks te klagen dus. Er zijn mensen die het met veel minder moeten doen dezer dagen.
