Iedereen van mijn generatie kent Zaki van op radio en televisie vroeger. Toffe vent denk ik wel maar een averechtse zo blijkt. Dat zie je als je op zijn website komt. Hij heeft al enkele boeken geschreven ook en zijn nieuwste gaat over ondeugend ouder worden.
Ik moet toegeven dat ik het nog niet gelezen heb maar wel al verschillende artikels erover in kranten en tijdschriften. Genoeg om te intrigeren. Genoeg om te weten dat ik op het einde van het boek jaloers zal zijn op zijn kijk op het ouder worden. Genoeg ook om te weten dat je zijn visie op sommige dingen moet beoordelen vanuit het standpunt van iemand van een andere generatie. Een oudere generatie. En toch.
Ook al ben ik een pak, sorry een heel pak, jonger dan hem, ik ondervind nu al dat het waar is dat je met het ouder worden milder wordt in menselijke relaties. Zo tegendraads hij en sommige mensen van zijn lichting tegenover instituten zijn zo ben ik nog lang niet. Ik weet trouwens niet eens of ik dat wel zou willen. Misschien hou je zoiets niet tegen, wie zal het zeggen. Zaki misschien? Hoe het me op dat vlak verloopt zal ik binnen twintig jaar wel laten weten.
Het grootouderschap, een ander onderwerp. Zelf heeft hij (nog) geen kleinkinderen maar hij observeert opa’s en oma’s in de vriendenkring en aan de schoolpoort vlakbij zijn huis. Zijn visie daarop (Grootouders moeten tonen dat er ruimte is tussen de regeltjes. Dat er ook vrijheid is. Eigenlijk moet je met mes en vork eten, ja, maar met de vingers is toch veel lekkerder.) is in de praktijk niet altijd haalbaar. Ik spreek dan over grootouders die zoveel op de kindjes passen dat ze in feite mede-opvoeder zijn.
Zoals ik, met mijn 49 jaar een jonge oma die niet uit huis werkt en zoveel mogelijk probeert om de kleinkindjes op te vangen. Onder ‘zoveel mogelijk’ mag je gerust ‘wekelijks een paar keer’ verstaan. Wat zou ik graag foert zeggen tegen de regels, niets anders doen dan verwennen en toegeven. Helaas. Als ik dat zou doen heb ik er niks meer aan te zeggen de dagen dat ze hier zijn.
Sommige kinderen hebben ook gewoon regels nodig om goed te kunnen functioneren. Noem me gerust een strenge, op dat vlak doe ik niet anders dan hoe we met onze eigen kinderen omgingen toen die klein waren. Toen ik de twee kleinsten onlangs een hele week op logement had was ik heel blij met onze regels want dan ben je niet met opvang maar met opvoeden bezig. Dat onze manier loont was die week perfect duidelijk.
Het is niet altijd fijn hoor, die regeltjes. Als ik mijn drie-jarige kleinzoon al na 5 minuten in de hoek moet zetten bijvoorbeeld. Ja, dan baal ik enorm. Dan wil ik niets liever dan al die orde en regelmaat overboord gooien. Niet de strenge oma zijn maar een pure verwenoma. Pas op, ik kan best ook ondeugend met ze doen en dan bedoel ik ook écht ondeugend. Of zot. Heerlijk! We verwennen ze op tijd en stond en maken echt tijd voor hen. We hebben al eens een geheimpje dat de ouders niet mogen weten omdat het over dingen gaat die ze thuis verbieden en zo. Ruimte tussen de regels, zoals Zaki het mooi beschreef in de krant, dat moet er zeker zijn. De juiste balans vinden tussen de twee is dé truc om een goede opvangoma te zijn denk ik zelf. Dat de ouders ook appreciëren wat je met en voor hun kinderen doet maakt het extra fijn.
Ik ben absoluut te vinden voor ondeugend oud worden hoor. Als het van hierboven mag heb ik nog heel wat jaren te gaan voor ik de leeftijd van Zaki bereikt heb. Tijd die ik kan gebruiken om al goed te oefenen. Niet over lullen, mijn boek (Ondeugend ouder worden. Langer en gelukkiger zullen we leven) gewoon lezen, daar heb ik hem voor geschreven zou Zaki zeggen.
Jip you are completely right. Niet dat ik er ervaring mee heb om al kleinkinderen te mogen mee opvoeden en hoop liever gewoon af en toe een lekkere verwen oma te mogen worden. Maar als je ze zo vaak als jou thuis hebt is het wel heel belangrijk dat je grenzen stelt en dat er duidelijke regels zijn. Och ik geloof dat ik dat ook zou doen als ik ze maar af en toe zag. <br />Maar ik hoop dat het nog
regels zijn er altijd nodig, die kleintjes zoeken de grenzen van het toelaatbare op en als ze weten waar de grens ligt leren ze bij.<br />Een beetje speelsheid in de opvoeding mag best, maar je moet altijd consequent zijn.<br />Opvoeden van kleinkinderen is in wezen niet anders dan bij de eigen kinderen hé
Ik ben het volledig met u eens, een beetje streng zijn loont. Binnenkort kunnen we dit in de praktijk omzetten. Ik ben benieuwd.
Lijkt me inderdaad de moeite om te lezen … en ik wil later zo'n oma worden zoals jij nu bent. Een evenwicht tussen de regeltjes en de ruimte ertussen … maar dat er regeltjes moeten zijn, daar ben ik het echt helemaal mee eens. Ik ben ook van 'de strenge soort' maar ben blij met hoe wij, mijn kids en ik, het aangepakt hebben 🙂 Streng maar rechtvaardig krijg ik nog steeds te horen
Klinkt perfect. Zie het vaak anders in mijn omgeving en hou dan mijn hart vast voor later…
Ik denk ook dat dat heel belangrijk is om een juist evenwicht te zoeken tussen een strenge oma en een zotte, tussen de lijntjes, oma. Maar zo te lezen lukt je dat aardig.<br />Grtjs<br />Daniëlle
We zijn even oud maar voeden nog altijd op, jij je kleinkinderen en ik mijn dochter. Hoe opvoeden, dat heeft voor mij veel te maken met de aard van het beestje (kind).<br />Niet altijd makkelijk want we willen het allemaal zo goed mogelijk doen…fijn dat je kinderen het zo waarderen wat je doet. <br />En denk dat ik mijn neus ook eens in Zaki zijn boek ga steken. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt
Ik denk ook dat iedereen het op zijn/haar eigen manier doet. En je lijkt me een heerlijk jonge oma! En die regeltjes zullen ook echt nodig zijn soms, al zullen de kindjes altijd proberen die regeltjes te omzeilen (en maar goed ook, beetje ondeugd MOET er in zitten, voor zowel oma als de kleintjes ;-))<br />Geniet van je zondag!
Van onschatbare waarde, mede-opvoed-opa-en-oma!<br />