In de schrijfworkshop die ik elke maand volg leerden we vanuit een geschreven tekst een gedicht maken. In dit geval een elfje. Het gedicht kan zo in feite de geschreven tekst in een paar zinnen samenvatten of bepaalde zaken ervan laten oplichten…
Een rommelkamer, daar lijkt het dikwijls op. Zoveel gedachten dat ik soms niet eens weet waaraan eerst te denken. Rommel? Ja? Natuurlijk niet maar hoe noem je ‘t dan wel!? Soms staat dat hoofd van mij bijna op ontploffen, hoort denken eerder thuis onder de noemer piekeren. Wil ik niet maar bon. Andere keren lukt het om wat binnenschiet zo snel mogelijk weer te vergeten. Dat dat ook gebeurt met dingen die wél moeten blijven hangen is minder maar ach, da’s van een heel andere orde. Baalmomenten. ‘t Geheugen gaat er met ouder worden waarschijnlijk toch niet op beteren. Enfin. Evengoed zitten er positieve pareltjes verborgen in die rommelkamer van mij hoor. Pareltjes die maken dat positief blijven op moeilijke momenten iets makkelijker worden. Pareltjes die helend werken en nieuwe inzichten met zich meebrengen. Iedereen heeft die maar niet iedereen ziet ze schitteren. Er zijn momenten dat ik zou willen dat ik die van mij, met glans en inzicht en al, met een usb kabeltje kan overhevelen naar het brein van iemand anders. Dat zou pas de max zijn hé.
Schrijven over de rommel in mijn bovenkamer werkt ook helend. Heel erg zelfs. Schrijven helpt met leegmaken, die kamer wat opruimen zeg maar. Dat is nodig om ervoor te zorgen dat ik door de bomen het bos blijf zien.
Dagdromen, de derde optie. Ook so totally me. Alles een nieuwe weg laten opgaan. Soms een realistische soms ook niet. Mijn gedachten grootser laten worden of net minimaliseren. Een wereldje creëren waarin het goed toeven is, alles peis en vree, helemaal naar mijn zin. Dat is vluchten zeg je? Nee hoor want ik kom altijd weer terug. ‘t Is meer een time out, mijn gedachten vakantie laten houden dat ik doe. What’s good for the body is good for the soul.
Pareltjes
worden beeld
op mijn papier.
Brengen nieuwe inzichten mee.
Helen.
© Nana – Tartelette Maison
Dagdromen, denken en dan weer schrijven. Of schrijven, denken, dagdromen. Denken, dagdromen, schrijven… whatever, that’s me.
Wat in mijn hoofd zit krijgt zo een gezicht. Liefst van al een met een grote smile.
Think,
write or dream.
Toughts with a face.
Smiling.
© Nana – Tartelette Maison
Klik voor meer eigen gedichten.
Lovely =) Een heerlijke manier om de bovenkamer even lekker te laten rusten! Mijn hoofd was net een molentje..t ging maar door..maar gelukkig vind ik nu ook manieren om de rommel op te ruimen! Gewoon door de gedachten werkelijk een stop toe te spreken, andere positieve gedachten ervoor in de plaats zetten, om te denken, bedenken wat ik wel hebm creatieve uurtjes in de vroege morgen, lekker
😉 Mooi!<br />Dat zijn flink wat draaiende radartjes, daar in die rommelkamer 😀 <br />Lekker van genieten, zeker als er zulke mooie spinsels vandaan komen!
Mijn rommelkamer is precies niet de enige waar het geregeld chaos is 🙂 De nieuwe stijl van je blog is leuk!
malen malen malen hier ook de gehele dag door 🙂 xxx
Oh er gaat heel wat door dat hoofd van jou hè. Ik krijg het effe niet allemaal in mijn hoofd wat ik hier lees, maar I het the picture ;). Dikke knuffels van mij
Ja die gedachten van ons hé…Soms zou ik willen dat er een on en off knop bestond, maar ja die luxe hebben we niet. <br />Grtjs<br />Daniëlle